Відзіман

прозьвішча (Widmann)

Відзіман (Відман) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Widiman
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Wido + Mann
Іншыя формы
Варыянт(ы) Відман
Вытворныя формы Вейдман
Зьвязаныя імёны Манівід
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Відзіман»

Паходжаньне

рэдагаваць

Відзіман або Відман (Widiman, Vidmannus[1], Widmann) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) паходзіць ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва'[3], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[4], германскага man 'чалавек'[5].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Widman[6].

У Прусіі адзначалася імя Wydeman[7]. У 1605 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Jacobus Widmansdorff, nobilis Borussus, у 1630 годзе — Johannes Martinus Widemanus, Welaviensis Borussus[8]. Апроч таго, у Прусіі бытавала прозьвішча Wiedemann[9].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: осмъ чоловеков… а Онъдрука Видимоновича (31 траўня 1503 году)[10]; бояринъ господарьский Михайло Видимоновичь (11 красавіка 1516 году)[11]; Видманъ (1867 год)[12].

Носьбіты

рэдагаваць

У гістарычных пісьмовых крыніцах беларускага арэалу адзначалася імя Відман (Видманъ)[13].

Відманы (Widmann) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай зь Львова[14].

Відмановіч (Widmanowicz) і Выдмановіч (Wydmanowicz) — прозьвішчы, зафіксаваныя ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[15].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Sveriges medeltida personnamn — förnamnsregister Abbe-Øxvidh, Institutet för språk och folkminnen
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1089, 1571.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 286.
  7. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
  8. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 171, 316.
  9. ^ WIEDEMANN, Verein für Computergenealogie e.V. (CompGen)
  10. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 160.
  11. ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 312.
  12. ^ Гурская Ю., Вайткявичус В. Балтийское наследие в Восточной Беларуси: новые исторические и лингвистические данные об Обольцах // Acta Baltico-Slavica. Nr. 32 (2008). С. 20.
  13. ^ Гурская Ю. Древние фамилии в онимических системах славянских и балтийских языков // Respectus Philologicus. Т. 21 (26), 2012. P. 144.
  14. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 122.
  15. ^ Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society