Відзіман
Відзіман (Відман) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Відзіман лац. Vidziman | |
| Widiman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wido + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Відман |
| Зьвязаныя імёны | Манівід |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Відзіман» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВідзіман, пазьней Відман (Widiman, Widmann) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) паходзіць ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва'[2], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[3], германскага man 'чалавек'[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Widman[5].
У Прусіі бытавала імя Wydeman[6]. У 1605 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Jacobus Widmansdorff, nobilis Borussus, у 1630 годзе — Johannes Martinus Widemanus, Welaviensis Borussus[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: осмъ чоловеков… а Онъдрука Видимоновича (31 траўня 1503 году)[8]; бояринъ господарьский Михайло Видимоновичь (11 красавіка 1516 году)[9]; Видманъ (1867 год)[10].
Носьбіты
рэдагавацьУ гістарычных пісьмовых крыніцах беларускага арэалу адзначалася імя Відман (Видманъ)[11].
Відманы (Widmann) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай зь Львова[12].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1089, 1571.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 286.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 171, 316.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 160.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 312.
- ^ Гурская Ю., Вайткявичус В. Балтийское наследие в Восточной Беларуси: новые исторические и лингвистические данные об Обольцах // Acta Baltico-Slavica. Nr. 32 (2008). С. 20.
- ^ Гурская Ю. Древние фамилии в онимических системах славянских и балтийских языков // Respectus Philologicus. Т. 21 (26), 2012. P. 144.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 122.