Вярэйка
Вярэйка (Верыка), Варэйка (Варыка) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Вярэйка лац. Viarejka | |
| Werica | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wero + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Верыка, Варыка, Варэйка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вярэйка» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВерыка або Варака (Wericho, Werica, Waraco) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -вер- (-вар-, -вір-) (імёны ліцьвінаў Вірбольт, Вірконт, Вірмонт; германскія імёны Virboldus, Werecundus, Vermunt) паходзіць ад германскага *war(j)a-, war(i)n 'абарона'[2].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Wierko (Wierka, Wierek)[3].
У Прусіі бытавала імя Варыка (Вірыка): Wyrike (1390 год)[4], Wariko (1394 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: служобъ людеи… Юреи Вереиковичъ (23 траўня 1539 году)[6]; село Ворейково (1554 год)[7]; Ian Wierykowicz (12 кастрычніка 1561 году)[8]; село Сычи… Труць Верейковичъ (1566 год)[9]; Iacobus Wareyko… Anna Woreykowna (1697 год)[10]; do jm. p. Werejki skarbnika wendeńskiego (1782—1784 гады)[11]; Dominik Waryko (9 лютага 1791 году)[12].
Носьбіты
рэдагаваць- Андрэй, Людвік і Ян Вярэйкі (Верайкі) — жыхары вёскі Караліна (Гарадзенскі павет), якія ўпамінаюцца ў 1782 годзе[13]
Вэрыкі (Weryk) — прыгонныя зь вёсак Мартышунаў, Біюнаў і Жаўгедаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[14].
Вярэйкі (Werejko) і Верыковічы (Wierzykowicz) — літоўскія шляхецкія роды зь Віленскага павету[15].
Вэрыкі (Weryka) — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Барысава[16].
На 1904 год існавала вёска Верэйка (Вярэйка) у Смаленскім павеце Смаленскай губэрні[17].
На 1906 год існавала вёска Варэйкі ў Люцынскім павеце Віцебскай губэрні[18].
На гістарычнай Ваўкавышчыне існуе вёска Вярэйкі.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1533.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 221.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 282.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 118.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 116.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 263.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 30.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 599.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 155.
- ^ Pasvalio Šv. Jono Krikštytojo parapijos jungtuvių įrašai 1697—1705 m., Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Pabaisko dekanato vizitacija 1782—1784 m.: atlikta Vilniaus vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio parėdymu. — Vilnius, 2010. P. 24.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 465.
- ^ Яўген Анішчанка, Королин, Бояры инвентарь в Гродненском повете 1782 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 29 ліпеня 2016 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 833, 870.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 843, 848.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 109.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 429.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 213.