Вярэйка (Верыка), Варэйка (Варыка) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Werica
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Wero + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Верыка, Варыка, Варэйка
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вярэйка»

Паходжаньне

рэдагаваць

Верыка або Варака (Wericho, Werica, Waraco) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -вер- (-вар-, -вір-) (імёны ліцьвінаў Вірбольт, Вірконт, Вірмонт; германскія імёны Virboldus, Werecundus, Vermunt) паходзіць ад германскага *war(j)a-, war(i)n 'абарона'[2].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Wierko (Wierka, Wierek)[3].

У Прусіі бытавала імя Варыка (Вірыка): Wyrike (1390 год)[4], Wariko (1394 год)[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: служобъ людеи… Юреи Вереиковичъ (23 траўня 1539 году)[6]; село Ворейково (1554 год)[7]; Ian Wierykowicz (12 кастрычніка 1561 году)[8]; село Сычи… Труць Верейковичъ (1566 год)[9]; Iacobus Wareyko… Anna Woreykowna (1697 год)[10]; Katarzyna Wereyko (1758 год)[11]; do jm. p. Werejki skarbnika wendeńskiego (1782—1784 гады)[12]; Dominik Waryko (9 лютага 1791 году)[13].

Носьбіты

рэдагаваць

Вэрыкі (Weryk) — прыгонныя зь вёсак Мартышунаў, Біюнаў і Жаўгедаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[15].

Вярэйкі (Werejko) і Верыковічы (Wierzykowicz) — літоўскія шляхецкія роды зь Віленскага павету[16].

Вэрыкі (Weryka) — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Барысава[17].

На 1904 год існавала вёска Верэйка (Вярэйка) у Смаленскім павеце Смаленскай губэрні[18].

На 1906 год існавала вёска Варэйкі ў Люцынскім павеце Віцебскай губэрні[19].

На гістарычнай Ваўкавышчыне існуе вёска Вярэйкі.

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1533.
  2. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 221.
  3. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 282.
  4. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 118.
  5. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 116.
  6. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 263.
  7. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 30.
  8. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 599.
  9. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 155.
  10. ^ Pasvalio Šv. Jono Krikštytojo parapijos jungtuvių įrašai 1697—1705 m., Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
  11. ^ Bobty, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  12. ^ Pabaisko dekanato vizitacija 1782—1784 m.: atlikta Vilniaus vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio parėdymu. — Vilnius, 2010. P. 24.
  13. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 465.
  14. ^ Яўген Анішчанка, Королин, Бояры инвентарь в Гродненском повете 1782 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 29 ліпеня 2016 г.
  15. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 833, 870.
  16. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 843, 848.
  17. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 109.
  18. ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 429.
  19. ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 213.