Астравы Кука

Астравы Кука Kūki 'Āirani Cook Islands
(Сьцяг)
Дзяржаўны гімн «Te Atua Mou E»
Афіцыйная мова	ангельская, маарыйская
Сталіца	Аваруа
Найбуйнейшы горад	Аваруа
Форма кіраваньня каралева прэм’ер-міністар	канстытуцыйная манархія Элізабэта ІІ Джым Марураі
Плошча  • агульная	206-е месца ў сьвеце 240 км²
Насельніцтва  • агульнае (2006)  • шчыльнасьць	218-е месца ў сьвеце 19 569 76/км²
СУП  • агульны (2005)  • на душу насельніцтва	Сьпіс краінаў паводле СУП $183,2 млн $9100
Валюта	Новазэляндзкі даляр (NZD)
Дамэн верхняга ўзроўню	.ck
Тэлефонны код	+682

Астравы Кука (па-маарыйску: Kūki 'Āirani, па-ангельску: Cook Islands) — залежная тэрыторыя Новай Зэляндыі ў паўднёвай частцы Ціхага акіяна ў Палінэзіі, знаходзіцца на астравах архіпэлягу з такой жа назвай.

Гісторыя

Астравы былі адкрытыя ў 1595 годзе гішпанскім вандроўцам Альвара дэ Мэнданья. Наступным эўрапейцам які высадзіўся на астравах у 1773 годзе быў Джэймз Кук, які назваў іх Hervey Islands. У 1824 годзе ўпершыню была выкарыстана назва «вострава Кука» на мапе Ёгана фон Крузэнштэрна.

З 1888 году астравы былі пад брытанскім пратэктаратам пад назвай «Cook Islands Federation». У 1901 годзе астравы былі перададзеныя Новай Зэляндыі, а ў 1903 годзе зь іх была вылучана Ніуе як асобная тэрыторыя. З 1965 году астравы маюць унутраную аўтаномію.

З пачатку ХХ стагодзьдзя на чатыры вострава ў паўночнай частцы астравоў Кука (Маніхікі, Пэнрхайн, Пукапука і Ракаханга) прэтэндавалі Злучаныя Штаты Амэрыкі. У 1980 годзе была падпісаная дамова паміж ЗША і Новай Зэляндыяй, згодна зь якой ЗША адмаўляліся ад астравоў.

Палітыка

Астравы Кука зьяўляюцца парлямэнцкай манархіяй, якая знаходзіцца ў вольнай асацыяцыі з Новай Зэляндыяй. Кіраўніком краіны зьяўляецца каралева Элізабэта ІІ, ад імя якой кіруе прадстаўнік каралевы Фрэдэрык Гудвін. Заканадаўчая ўлада належыць парлямэнту, які складаецца з 24 дэпутатаў, якія выбіраюцца на 5-гадовы тэрмін на ўсеагульных выбарах.

Урад астравоў мае поўную ўладу над унутранымі справамі і частковую над зьнешнімі. Новая Зэляндыя адказвае за абарону астравоў Кука і часткова за зьнешнюю палітыку (павінна кансультавацца з урадам астравоў Кука). Астравы Кука маюць права да налады дыпляматычных стасункаў зь іншымі краінамі і міжнароднымі арганізацыямі (яны зьяўляюцца ўдзельнікамі ЮНЭСКО і іншых рэгіянальных арганізацыяў, але не ўваходзяць у ААН і маюць дыпляматычныя стасункі з 18 краінамі).

Геаграфія

У склад астравоў Кука ўваходзяць 15 атолаў і астравоў, якія дзеляцца на дзьве групы:

• Паўднёвыя астравы Кука
  • Аітутакі
  • Аціў
  • Мангаіа
  • Мануаэ
  • Мауке
  • Міціяра
  • Пальмэрстоўн
  • Раратонга
  • Такуцеа
• Паўночныя астравы Кука
  • Маніхікі
  • Насаў
  • Пэнрхайн
  • Пукапука
  • Ракаханга
  • астравы Суворава

Плошча астравоў складае 236,7 км², а плошча эканамічных інтарэсаў астравоў складае 1 800 000 км². Насельніцтва астравоў налічвае каля 19 тыс. чалавек.

Клімат астравоў трапічны, сэзон дажджоў цягнецца зь лістапада да красавіка, сухі сэзон з траўня да кастрычніка. Сярэднегадавая колькасьць ападкаў складае каля 2000 мм, зь якіх 2/3 выпадае ў пэрыяд дажджоў. Астравы знаходзяцца ў зоне ўзьдзеяньня Эль Нінья.

Эканоміка

Эканоміка астравоў няразьвітая. Асноўнымі галінамі эканомікі зьяўляюцца: сельская гаспадарка, турызм і фінансавы сэктар. Сфэра абслугоўваньня — самы хуткаразьвіваючыся сэктар эканомікі. Турызм зьяўляецца асноўнай крыніцай атрыманьня іншаземнай валюты. Астравы Кука залежаць ад міжнароднай дапамогі, Новая Зэляндыя зьяўляецца асноўным донарам.

З 6600 чалавек працаздольнага насельніцтва 52% працаўладкаваныя ў сфэры паслугаў, 29% у сельскай гаспадарцы і 15% у прамысловасьці.

Дэмаграфія

Насельніцтва астравоў складаецца з палінэзійцаў, якія належаць да некалькіх этнічных групаў. Яны карыстаюцца некалькімі палінэзійскімі мовамі і дыялектамі. У апошнія дзесяцігодзьдзі назіраецца паступовае аб’яднаньне асобных групаў у адну нацыю. Па веравызнаньні насельніцтва астравоў Кука дзеліцца наступным чынам: пратэстанты — 85%, каталікі — 12%, іншыя — 3%.

Вонкавыя спасылкі

Астравы Кука — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў