Вальдэмар Поўльсэн

Вальдэмар Поўльсэн
	Вальдэмар Поўльсэн
	Valdemar Poulsen
	Фатаграфія Вальдэмара Поўльсэна (1912 год)
Дата нараджэньня	23 лістапада 1869
Месца нараджэньня	Капэнгаген, Данія;
Дата сьмерці	23 ліпеня 1942 (72 гады)
Месца сьмерці	Гентофтэ[d], Гентофтэ[d], Copenhagen County[d], Данія;
Месца вучобы	Капэнгагенскі ўнівэрсытэт[d]; Vestre Borgerdydskole[d] (1889);
Занятак	фізык, інжынэр, тэхнік
Сябра ў	Швэдзкая каралеўская акадэмія інжынэрных навук[d], Дацкая каралеўская акадэмія навук[d] і Akademiet for de Tekniske Videnskaber[d]
Дзеці	Christian Poulsen[d]
Узнагароды	The Royal Danish Academy Gold Medal[d] (1907) Нацыянальная Заля славы вынаходнікаў[d] (2011) ганаровы доктар Ляйпцыскага ўнівэрсытэту[d] (1909) Ганаровы доктар Дацкага тэхнічнага ўнівэрсытэту[d] (1929) Valdemar Poulsen Gold Medal[d] (1939)
	Вальдэмар Поўльсэн у Вікісховішчы

Ва́льдэмар По́ўльсэн (па-дацку: Valdemar Poulsen‎; 23 лістапада 1869, Капэнгаген, Данія — 23 ліпеня 1942, Нью Ёрк, ЗША) — дацкі фізык, інжынэр. У 1898 року распрацаваў спосаб магнітнага запісу на дрот.

Прынцып магнітнага запісу быў прадэманстраваны Поўльсэнам у пачатку 1898. Першая прылада называлася тэлеграфон і выкарыстоўвала мэталічны (сталёвы) дрот у якасьці носьбіта. Сучасныя магнітафоны выкарыстоўваюць больш зручныя і надзейныя магнітныя стужкі, але базавы прынцып аналягавага запісу гуку не зьмяніўся: з узмацняльніка сыгнал падаецца на галоўку, якая запісвае, уздоўж якой з пастаяннай хуткасьцю перамяшчаецца носьбіт (стужка або дрот), у выніку чаго носьбіт намагнічваецца адпаведна гукаваму сыгналу. Пры прайграваньні гуку носьбіт з той жа хуткасьцю працягваецца ўздоўж прайгравальнае галоўкі, індукуючы ў ёй слабы электрычны сыгнал, які пасьля ўзмацненьня падаецца на гучнагаварыцель.

Патэнт на тэлеграфон Поўльсэн атрымаў у 1898 року. Узмацняльнікаў гуку тады яшчэ не было, таму гук быў вельмі слабы і яго можна было слухаць толькі ў навушніках. У 1900 року на Сусьветнай выставе ў Парыжы Вальдэмар Поўльсэн меў магчымасьць запісаць голас імпэратара Аўстра-Вугоршчыны Франца Ёсіфа, і ён лічыцца найстарэйшым з захаваных магнітных аўдыёзапісаў^[4].

У 1908 року Поўльсэн распрацаваў удасканалены варыянт дугавога перадатчыка, які пазьней быў названы яго імем. Памёр на 73-ім годзе жыцьця ў Нью-Ёрку, ЗША. У 1969 року была выпушчаная паштовая марка ў гонар Поўльсэна. 23 лістапада 2018 року быў створаны Google Doodle да 148 годзьдзя нараджэньня Поўльсэна^[5].

Крыніцы

^ Valdemar Poulsen // Encyclopædia Britannica (анг.)
^ ^а ^б Valdemar Poulsen // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
^ ^а ^б Valdemar Poulsen // Dansk Biografisk Lexikon (дац.)
^ Thompson, J. Michael T. (2001). Visions of the Future: Physics and Electronics. p. 140.
^ 148 гадоў з дня нараджэньня Вальдэмара Поўльсэна

Вонкавыя спасылкі

«1898 — 1998 Poulsen’s patent». 100 гадоў магнітнага запісу.
Katz, Eugenii, «Біяграфія». Biosensors & Bioelectronics.
Poulsen, Valdemar, «U.S. Patent 661 619 Method of Recordings and Reproducing Sounds or Signals». Magnetic Tape Recorder.
1900 World Exposition recording of Emperor Franz Joseph of Austria by means of Poulsen’s telegraphone.

[_e84a6e89aa7caa4f-1] Valdemar Poulsen // Encyclopædia Britannica (анг.)

[_087b505d37ae0014-2] а ^б Valdemar Poulsen // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)

[_ba4b67aa58dfd8c1-3] а ^б Valdemar Poulsen // Dansk Biografisk Lexikon (дац.)

[4] Thompson, J. Michael T. (2001). Visions of the Future: Physics and Electronics. p. 140.

[5] 148 гадоў з дня нараджэньня Вальдэмара Поўльсэна

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]