Вайдзіка
Вайдзіка (Вадэйка) — мужчынскае імя.
| Вайдзіка лац. Vajdzika | |
| Vadiko | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Waido + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вадэйка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вайдзіка» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВадзіка (Vadiko) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова вайд- (вейд-) (імёны ліцьвінаў Вайдзіла, Войдаўт, Вейдман; германскія імёны Weidel, Weidelt, Weidman) паходзіць ад гоцкага waida 'поле, паша'[2].
У Прусіі бытавала імя Вадыка (Вайдзіка): Wadicke / Waydico (1540 год)[3]. У 1621 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Christophorus Woidke, Tilsensis Prutenus[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: людеи Виленского повета Рудоминское волости… а Воидика а Янка Нонелевичовъ (26 лістапада 1506 году)[5]; Иванъ Михаиловичъ Воидиковичъ (1565 год)[6].
Носьбіты
рэдагаваць- Іван Мікалаевіч Вайдзікавіч — наваградзкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1565 году
- Мацей Вадэйка — жыхар Радунскага староства, які ўпамінаецца ў 1765 годзе[7]
На 1904 год існавала вёска Пусташ Вадзекаўшчына (Вадзякоўшчына) або Шаркі ў Парэцкім павеце Смаленскай губэрні[8].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 355.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 112.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 257.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 166.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 351.
- ^ Леанід Лаўрэш, Інвентар Радунскага староства ЯВП Юзафа і Анны з Пацеяў Тышкевічаў, Pawet.net, 4 жніўня 2017 г.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 300.