Біят (Біёт, Біюць) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Byatt
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Bie + Joto
Bie + Hatho
Іншыя формы
Варыянт(ы) Біёт, Біюць
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Біят»

Паходжаньне

рэдагаваць

Біят або Біета (Byatt, Bietto) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова біе- (біг-), магчыма, узыходзіць да стараверхненямецкага pichal 'сякера'[2], аснова -ют- (-юд-, -ят-) (імёны ліцьвінаў Ютэль, Даўят, Карыят; германскія імёны Jutilo, Dowyatt, Cariatto) паходзіць ад гоцкага iuþa, старагерманскага joþ 'дзіцё, народзінец, нашчадак'[3], а аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Гатаўт; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Hathald) — ад гоцкага *haþus[4], германскага hathu 'бой'[5].

Адпаведнасьць імя Біят германскаму імю Byatt (Bietto) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[1].

У Прусіі бытавала імя Byot / Byote / Beyotte (1312 і 1319 гады)[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Byuttiskin (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[7]; Биютевич 15 конеи (1522 год)[8]; Чехъ Биятъ (1528 год)[9]; Jendrzey, Stanisław Niekraszewicz Biiutewscy (26 студзеня 1533 году)[10]; Elżbieta Biatt (1762 год)[11]; Agata Bijat (1776 год)[12]; Wojciechowska Marya z Bijottów (25 ліпеня 1872 году)[13].

Носьбіты

рэдагаваць

На гістарычнай Ашмяншчыне існуюць вёскі Біюці і Біюцішкі, у гістарычнай ПрусііБіётэн.

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ а б Schmittlein R. Noms de personnes germaniques peu connus dans le Libro di Montaperti // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1960. P. 44.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 303.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  4. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
  6. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 18.
  7. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 696.
  8. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 10 (1440—1523). — Vilnius, 1997. P. 112.
  9. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 88.
  10. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 1 (1380—1584). — Vilnius, 1998. P. 119.
  11. ^ Butkiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  12. ^ Kroże, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  13. ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 47.