Барвін
Барвін (Парвін), Борвін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Барвін лац. Barvin | |
| Barwin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія славянскія |
| Утворанае ад | Baro + Wino |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Борвін, Парвін |
| Вытворныя формы | Барвойн |
| Зьвязаныя імёны | Вінбор |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Барвін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьІмя Барвін або Борвін (Barwin, Borwin) можа мець як славянскае, так і германскае[1] (гоцкае) паходжаньне[2]. Іменная аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барыла, Барвід, Вісбар; германскія імёны Barilo, Barvid, Wisbar) паходзіць ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[3], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Berwin[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Barwin von Wentlande[a] (Старэйшая рыфмаваная хроніка)[7]; Barwyn van Wentlant (Хроніка Тэўтонскага ордэну)[8][9]; на томъ перевозе Барвинскомъ (27 красавіка 1533 году)[10]; Янъ Мартиновичъ Барвинъ (1567 год)[11]; Илия Барвиненко (1649 год)[12]; Józef Piotr Parwin (1820 год)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Генрых Борвін I († 1227) — князь Мэкленбургу, унук апошняга незалежнага князя бодрычаў Ніклота
- Генрых Борвін II (1170—1226) — князь Мэкленбургу
- Генрых Борвін III (каля 1220 — па 1279) — князь Мэкленбургу
- Ян Марцінавіч Барвін — баярын Мельніцкага павету Падляскага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году
На 1905 год існавала ўрочышча Барвін у Беластоцкім павеце Гарадзенскай губэрні[14].
На гістарычнай Віцебшчыне існуе вёска Барвін, у гістарычнай Прусіі — Барвіны.
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвага
рэдагаваць- ^ «Барвін з земляў вэнэдаў» — Генрых Борвін I[6]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 101.
- ^ Hauser O. Die Germanen in Europa. — Dresden, 1916. S. 63.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 289.
- ^ Генрих Латвийский. Хроника Ливонии. — М. — Л., 1938. С. 190, 194.
- ^ Livländische Reimchronik. — Paderborn, 1876. S. 33, 344.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 5. — Leipzig, 1874. S. 74.
- ^ Maciejauskiene V. Lietuviu pavardziu susidarymas, XIII—XVIII a. — Vilnius, 1991. P. 21.
- ^ Литовская метрика. Книга № 228. — Москва, 2008. С. 73.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1018.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 47.
- ^ Dukszty, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Указатель населенным местностям Гродненской губернии, с относящимися к ним необходимыми сведениями. — Гродна, 1905. С. 35.