Белавескі нацыянальны парк

Белаве́скі нацыяна́льны парк (па-польску: Białowieski Park Narodowy) — прыродаахоўная тэрыторыя, што знаходзіцца ў Польшчы (Падляскае ваяводзтва) ля граніцы з Рэспублікай Беларусь. Пад аховай знаходзіцца частка ляснога масіву Белавескай пушчы.

Белавескі нацыянальны парк
нацыянальны парк
Частка адБелавеская пушча Рэдагаваць
Дата заснаваньня / стварэньня1932 Рэдагаваць
Катэгорыя абароненых зонаў МСАПКатэгорыя МСАП II: нацыянальны парк Рэдагаваць
КраінаПольшча Рэдагаваць
Адміністрацыйная адзінкаГайнаўка Рэдагаваць
Геаграфічныя каардынаты52°46′0″N 23°52′0″E Рэдагаваць
Ключавая падзеязьмена запісу ў сьпісе Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКО Рэдагаваць
Статус славутасьцічастка аб’екту Сусьветнае спадчыны Рэдагаваць
Афіцыйны вэб-сайтhttp://www.bpn.com.pl Рэдагаваць
Афіцыйны сымбальзубар Рэдагаваць
Крытэр Сусьветнае спадчыныWorld Heritage selection criterion (ix), World Heritage selection criterion (x) Рэдагаваць
Значнае месцаГайнаўка Рэдагаваць
Map

21 лістапада 1947 году Савет міністраў Польшчы ухваліў Пастанову пра аднаўленьне Белавескага нацыянальнага парку. Яго межамі сталі: на захадзе — рака Нараўка, на поўначы — рака Гвозьна, на поўдні — Паляна Белавеская, а на ўсходзе — польска-савецкая дзяржаўная мяжа. Кіраўніком парку стаў Ян Карпінскі, які займаў пасаду да 1952 году[1].

У Белавескім нацыянальным парку

Будынак дырэкцыі парку знаходзіцца ў Белавежы. Цяпер у склад парку ўваходзіць тры адміністрацыйныя адзінкі: Мяжа аховы Гвозьня, Мяжа аховы Арлоўка і Цэнтар гатоўлі зуброў (з трыма рэзэрвацыямі гатоўлі і Рэзэрвацыяй паказу зубраў)[2].

Прасторы Белавескага нацыянальнага парку ў 1979 годзе, з нагоды вялікага значэньня для культуры і спадчыны чалавецтва, унесьлі ў прэстыжны сьпіс Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКО. У 1992 годзе ЮНЭСКО пашырыла статус Сусьветнай спадчыны аб’екту на прылеглы да парку беларускі вучастак «Белавеская пушча», які падлягаў ахове (4500 га). У выніку ў Белавескай пушчы паўстаў адзін зь сямі ў сьвеце і трох у Эўропе трансгранічны аб’ект сусьветнай спадчыны.

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Томас Бон, Аляксандар Далгоўскі, Маркус Кшоска. 6.1 Маргіналізацыя і дынамічная мадэрнізацыя ў памежным рэгіёне // Зубрыны неруш і сусьветная спадчына / адказн. Зьміцер Вішнёў, перакл. зь ням. Жанна Некрашэвіч-Кароткая. — Менск: Галіяфы, 2021. — С. 205. — 404 с. — 300 ас. — ISBN 978-985-7209-88-0
  2. ^ Сайт Белавескага нацыянальнага парку