Баргайла
Баргайла, Баргаль — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Баргайла лац. Bargajła / Barhajła | |
| Bargel | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Baro + Gelo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Баргаль |
| Вытворныя формы | Бергела |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Баргайла» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБара (Baro) і Гайла або Гела (Gailo, Gelo) — імёны германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Вісбар; германскія імёны Barvid, Barwin, Wisbar) паходзіць ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»), а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[3]. Такім парадкам, імя Баргайла азначае «народжаны жвавым»[4].
Імя Bargel (Bargyel, Bargol) адзначалася ў Польшчы ў 1376, 1383, 1445, 1453, 1469, 1482, 1491 і 1498 гадох[5], у XVI—XVIII стагодзьдзях — прозьвішча Bargiel (Bargieł)[6].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Bargiełło[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: три чоловеки у Кнетох: Свирутии а Боркгаилова жона (1440—1492 гады)[8]; Valentinus Bargelus Novo Samborensis Roxolanus (1602 год)[9]; (Ka)zymier(z) Bargayłło z Korklan… Kr(z)ysztoph Bargayłło s Korklan… Alexander Bargayłło (15—23 і 20 кастрычніка 1655 году)[10]; Adam Bargaylo… Aleksander Bargaylo… Jan Bargaylo… Kazimierz Bargaylo… Krzysztof Wojciechowicz Żagowicza Bargaylo (1667 год)[11]; Jan Bargayło (1690 год)[12]; Katarzyna Bargalewicz (1747 год)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Баргал — нобіль Польскага Каралеўства, які ўпамінаецца ў 1445 годзе
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Баргалішкі[14].
Баргалі — парафіяне царквы ў Грушцы (Рэчыччына) на 1857 год[15].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 80.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 567.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16—17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 93.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 220.
- ^ Smoczyński W. Les Noms de famille polonais d’origine lituanienne // Proceedings of the Thirteenth International Congress of Onomastic Sciences, Cracow, August 21—25, 1978 / edited by Kazimierz Rymut. Vol. 2. — Kraków, 1982. P. 439.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
- ^ Blažejovskyj P. Ukrainian and Armenian Pontifical Seminaries of Lviv (1665—1784). — Rome, 1975. P. 55.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 306—307, 322.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 101.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 93.
- ^ Kroże, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 13.
- ^ Яўген Анішчанка, Грушка церковь Речицкий уезд, Архіў гісторыка Анішчанкі, 11 студзеня 2015 г.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 141 .
Літаратура
рэдагаваць- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)