Баляслаў Грабінскі
Балясла́ў Грабі́нскі (3 жніўня 1899, Урачыншчына, Сакольскі павет — 20 жніўня 1991, Лонгвуд, ЗША) — доктар мэдыцыны (дантыст), беларускі грамадзкі дзяяч. Старшыня партыі Беларуская хрысьціянская дэмакратыя, старшыня Беларускага Нацыянальнага Камітэту ў Заходняй Беларусі.
Баляслаў Грабінскі | |
| Дата нараджэньня | 3 жніўня 1899 |
|---|---|
| Месца нараджэньня |
|
| Дата сьмерці | 20 жніўня 1991 (92 гады) |
| Месца сьмерці | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | палітык |
| Сябра ў | Беларускі студэнцкі саюз, Беларускі нацыянальны камітэт у Вільні, Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры, Рада Беларускай Народнай Рэспублікі, Беларускі інстытут навукі і мастацтва, Беларуска-амэрыканскае задзіночаньне і Гарадзенскі гурток беларускай моладзі |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьПаходзіў зь сялянскай сям’і. У 1910 годзе скончыў трохкляснае прыходзкае вучылішча ў м. Дубровы. У 1911—1914 гадах вучыўся ў Гарадзенскай гімназіі. Сябра Гарадзенскага гуртку беларускай моладзі. У 1918 годзе працягваў вучобу ў Гарадзенскай польскай гімназіі. Пасьля скончыў медыцынскі факультэт Віленскага універсітэту.
У 1922/1923 навучальным годзе абраны ў праўленьне Беларускага студэнцкага саюзу[1].
Працаваў асыстэнтам катэдры анатоміі мэдычнага факультэту Віленскага ўнівэрсытэту. Трымаў уласную практыку як доктар-дантыст.
Матэрыяльна дапамагаў беларускім арганізацыям, найперш Беларускаму навуковаму таварыству, дзе быў намесьнікам старшыні, Беларускаму Музэю імя І. Луцкевіча, фундаваў беларускія выданьні.
Старшыня партыі Беларуская хрысьціянская дэмакратыя, старшыня Беларускага Нацыянальнага Камітэту ў Заходняй Беларусі. Заснавальнік БІГіК.
У 1943 годзе пасьля эвакуацыі Магілёўскага мэдычнага інстытуту ў Новую Вялейку быў запрошаны на кіраўніка катэдры анатоміі. Старшыня Беларускага нацыянальнага камітэту ў Вільні.
6 верасьня 1943 году арыштаваны летувісамі і інтэрнаваны ў лягер Правянішкі.
У кастрычніку 1944 году прызначаны старшым лекарам Першага Кадравага Батальёну БКА[2].
Пасьля вайны — у ЗША. Працягваў мэдычную практыку, быў актыўны ў жыцьці дыяспары: сябра Рады БНР, сябра Беларускага Інстытуту Навукі й Мастацтва, сябра Беларуска-Амэрыканскага Згуртаваньня. Друкаваўся ў спэцыялізаваным часапісе беларускіх мэдыкаў на чужыне «Мэдычная Думка».
Першым заўважыў пад час падарожжа ў Італію «Партрэт Скарыны ў Падуі», зроблены ў 1942 годзе італьянскім мастаком Джакама Форна ў так званай «Залі Сарака» славутага Падуанскага ўнівэрсытэту[3].
Творчасьць
рэдагаваць- Сакольшчына—Горадня—Вільня успамы //АРХЭ № 5 (10) — 2000
- Робэрт Люі Стывэнсан «Чортава бутэлька». Пераклад з ангельскае Б. Г. (Баляслаў Грабінскі) і В. Т. (Вітаўт Тумаш). Ватэнштэт, 1947.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Быў у нас такі дохтар…(недаступная спасылка) Лена Казлоўская. Czasopis Nr 03/2009
- ^ Дакуманты i матар’ялы сабраныя i падрыхтаваныя для публікацыі I. Касяком, прагледжаныя і апрабаваныя для друку камісіяй Беларускай Цэнтральнай Рады пад кіраўніцтвам праф. Р. Астроўскага. Лёндан 1960
- ^ НАТАТКІ МАСТАЦТВАЗНАЎЧАЙ СКАРЫНІЯНЫ. Віктар Шматаў