Балашы (Вялейскі раён)
вёска ў Вялейскім раёне
Балашы́[1] — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Крывасельскага сельсавету.
Балашы | |
трансьліт. Balašy | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Менская |
Раён: | Вялейскі |
Сельсавет: | Крывасельскі |
Насельніцтва: |
|
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1771 |
Паштовы індэкс: | 222445 |
СААТА: | 6213844005 |
Нумарны знак: | 5 |
Геаграфічныя каардынаты: | 54°37′55″ пн. ш. 27°4′44″ у. д. / 54.63194° пн. ш. 27.07889° у. д.Каардынаты: 54°37′55″ пн. ш. 27°4′44″ у. д. / 54.63194° пн. ш. 27.07889° у. д. |
± Балашы |
Гісторыя
рэдагавацьЗ 1793 году пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай Балашы, як і ўся Вялейшчына, уваходзіла ў склад Расейскай імпэрыі, быў утвораны Вялейскі павет у складзе спачатку Менскай губэрні, а з 1843 году — Віленскай губэрні. Уваходзіла ў склад Вялейскага павету Расейскай імпэрыі. У міжваенны час знаходзілася ў складзе Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі, у гміне Куранец[2][3][4][5].
Да 28 траўня 2013 году — у складзе Куранецкага сельсавету[6].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1931 год — 280 жыхароў, 43 двары[7].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
- ^ Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 28
Літаратура
рэдагаваць- Bałasze, wieś, powiat wilejski, gmina Rabuń // — S. 76