Альгін
Альгі́н (Алгін, Элькін, Аўгін, Яўгін, Вольгін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча. Жаночае імя — Альгіньня.
| Альгін лац. Algin / Alhin | |
| Heligin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Helgi + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Алгін, Элькін, Аўгін, Яўгін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Альгін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГэлігін, Алькін, Алькен або Элкін (Heligin, Alkin[1], Alken[2], Elkin[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -алг- (-алк-, -гэлк-) (імёны ліцьвінаў Альгерд, Альгімонт; германскія імёны Algardus, Alcmunt) паходзіць ад гоцкага alhs 'бажніца', германскага helig 'сьвяты'[5]. Апроч таго, адзначалася германскае імя Augino[6] (Auginus, Augenus[7]).
У запісах мэтрыкі папскай сэмінарыі ў Браўнсбэргу адзначаецца ў 1584 годзе швэд Olaus Alginus[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: in Olghenany (24 чэрвеня 1468 году)[9]; у Бряславли… земли пустовские… а Алгиновщину (26 кастрычніка 1514 году)[10]; на бояриню господарскую повету Витебъского, невестъку свою, Тишковую Богдановичъ Воишковича Олгинью… тая Ольгинья… тую Ольгинью (5 лютага 1539 году)[11]; челядь… Дорота, Олгинина дочка (28 ліпеня 1542 году)[12]; Алкгинишки сеножати (7 верасьня 1552 году)[13]; шляхтичовъ — панъ Станиславъ Волгиновичъ (1601 год)[14]; Olginiany (1744 год)[15].
Носьбіты
рэдагавацьЭлькіны (Elkin) — літоўскі шляхецкі род[16].
У 1600 годзе ўпамінаўся маёнтак Яўгіны каля Вялёны[17].
У акце Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася сяло Аўгінскае (Овкгинское) каля Пінску[18].
На 1904 год існавала вёска Алгінкі Карабанава Займішча ў Парэцкім павеце Смаленскай губэрні[19].
У гістарычнай Прусіі існуе вёска Эльгнова, на гістарычнай Віленшчыне — Альгіняны, на гістарычнай Берасьцейшчыне — Пруска Валгінова.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 220.
- ^ Hartig J. Die münsterländischen Rufnamen im späten Mittelalter. — Köln — Graz, 1967. S. 132.
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 299.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 730.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 206.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 548.
- ^ Die Matrikel des päpstlichen Seminars zu Braunsberg 1578—1798. — Braunsberg, 1925. S. 37.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 294.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 257.
- ^ Литовская метрика. Книга № 228. — Москва, 2008. С. 178.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 230 (11) (1542). — Vilnius, 2001. P. 20.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 132.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 8. — Вильна, 1875. С. 41.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 118.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 263.
- ^ Каталог древним актовым книгам губерний: Виленской, Гродненской, Минской и Ковенской, а также книгам некоторых судов губерний Могилевской и Смоленской, хранящимся ныне в Центральном архиве в Вильне. — Вильна, 1872. С. 790.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 291.