Алег Лапіцкі

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Лапіцкі.

Але́г Лапі́цкі (26 сьнежня 1922, Касута, Вялейскі раён — 5 кастрычніка 1979, Топар, Казахстан) — удзельнік антысавецкага супраціву. З роду Лапіцкіх, брат Расьціслава й Вольгі Лапіцкіх.

Алег Лапіцкі
Дата нараджэньня	26 сьнежня 1922(1922-12-26)
Месца нараджэньня	Касута, гміна Рэчкі[d], Вялейскі павет, Заходняя вобласьць, Савецкая Расея
Дата сьмерці	5 кастрычніка 1979(1979-10-05) (56 гадоў)
Месца сьмерці	Тапар[d], Q16720209?, Абайскі раён[d], Карагандзінская вобласьць, Казаская ССР, СССР
Месца вучобы	Віленская духоўная сэмінарыя[d]
Бацька	Аляксандар Лапіцкі[d]

Сярэднюю адукацыю атрымліваў у Варшаве ў гімназіі імя Тадэвуша Рэйтана й у Смаргоні. Падчас нямецкае акупацыі вучыўся ў Пастаўскай настаўніцкай сэмінарыі, скончыў курсы кіраўнікоў Саюзу беларускай моладзі ў Альбярціне, быў кіраўніком СБМ у Лідзе, сябрам БНП. Прайшоў падрыхтоўку ў дывэрсійнай школе ў Дальвіцы. Улетку 1944 арганізаваў на Вялейшчыне партызанскі аддзел, які дзейнічаў супраць бальшавікоў. У 1944 навучаўся ў Віленскай духоўнай сэмінарыі, дзе быў удзельнікам беларускага руху. Напрыканцы 1944 быў арыштаваны. У 1945 засуджаны ў Менску на 10 гадоў канцлягераў. Пасьля канцлягераў жыў у Казахстане, быў настаўнікам музыкі, актыўна ўдзельнічаў у згуртаваньні беларусаў — колішніх палітвязьняў. Забіты пры нявысьветленых абставінах.