Іван Саракавік

беларускі гісторык

Іван Аляксандравіч Саракавік (нар. 1944, Гарадзея) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук (1971), дацэнт (1984).

Іван Саракавік
Дата нараджэньня 1944(1944)
Месца нараджэньня
Месца вучобы
Занятак гісторык
Месца працы Акадэмія кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь
Навуковая ступень кандыдат гістарычных навук[d] (1971) і дацэнт[d] (1984)
Узнагароды

Біяграфія рэдагаваць

Скончыў Менскі дзяржаўны пэдагагічны інстытут. У 1971 годзе атрымаў ступень кандыдата гістарычных навук, у 1984 годзе — годнасьць дацэнта. У 1982—2006 гадох — начальнік катэдры, прафэсар катэдры Акадэміі МУС Беларусі, пазьней прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права, сацыяльна-гуманітарных і гісторыка-прававых дысцыплін Акадэміі кіраваньня пры Прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь. У 1976 г. узнагароджаны ордэнам Працоўнаг8а Чырвонага Сцяга, у 1980 г. — Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР.

Сфера навуковых інтарэсаў: гісторыя Беларусі, гісторыя дзяржавы і права Беларусі, міліцыя ў механізме дзяржавы, праблемы моладзі, міжнацыянальных адносін.

Мае больш за 350 публікацыяў, сярод якіх манаграфіі і навучальныя дапаможнікі[1].

Асноўныя публікацыі рэдагаваць

Манаграфіі: Міліцыя ў механізме савецкай дзяржавы.1964-1991 гг. На матэрыялах БССР. У 2 ч. 2018, 2019; Гісторыя органаў унутраных спраў Беларусі: храналагічны даведнік: навук.выданне. 2003; Кіраванне міліцыяй (на матэрыялах БССР). 2007; Руководство воспітательным процессом в ЛКСМ Беларусі. 1966—1991. 2013; Особенності становленія государственності Беларусі на советской основе і подготовка Констітуціі 1927 г. 2020; Станаўленне і развіццё акадэмічнай юрыдычнай навукі ў Беларусі. 2023 і інш

Дапаможнікі: Беларусазнаўства. У 2 ч. 1999, 2001; Гісторыя Беларусі ў кантэксце сусветнай гісторыі. 2006, 2009; Станаўленне і развіццё юрыдычнай навукі і адукацыі ў Беларусі.2013; Сучасныя праблемы, гісторыя і метадалогія юрыдычнай навукі (савецкі перыяд). 2019; Гісторыя дзяржавы і права Беларусі. У 2 ч. 2020, 2021; Гісторыя дзяржавы і права Беларусі: схемы, табліцы, тлумачэнні. 2022 і інш.

Летувізацыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Летувізацыя

Пагаджаецца з дасьледнікам Іванам Ласковым[2], што «Жамойць сталі называць Літвой немцы ва Ўсходняй Прусіі, якія выдавалі на жамойцкай мове значную колькасьць пратэстанцкай літаратуры. Нямецкая ж навуковая літаратура карысталася вялікім аўтарытэтам у Расеі. Так і ў расейскай навуцы пачалі сьцьвярджаць, што жамойты — гэта тое ж, што і літва»[3][4].

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Саракавік І., Саракавік Т. Вышэйшая адукацыя: новыя падыходы // Беларуская думка. № 10, кастрычнік 2009. С. 71.
  2. ^ Ласкоў І. Дагістарычныя блуканні: Літва і Жамойць // Літаратура і мастацтва, № 19, 1993. С. 15.
  3. ^ Саракавік І. Гісторыя Беларусі ў кантэксце сусветнай гісторыі. — Менск: Современная школа, 2006. С. 116.
  4. ^ Саракавік І. Беларусазнаўства. — Менск: Веды, 1998. С. 41.