Я, Францыск Скарына…

	Я, Францыск Скарына…
	Я, Франциск Скорина…
Жанр	драма, гісторыка-біяграфічны фільм
Рэжысэр	Барыс Сьцяпанаў
Сцэнарыст	Мікола Садковіч
У ролях	Алег Янкоўскі; Расьціслаў Янкоўскі; Мікалай Грыцэнка; Гедымінас Карка; Гунта Віркава; Яніс Гранціньш; Стэфанія Станюта; Барыс Гіцін;
Кампазытар	Уладзімер Чарэднічэнка
Апэратар	Віталь Мікалаеў
Мантаж	Вера Калядзенка
Вытворчасьць	Беларусьфільм
Дата выхаду	1969
Працягласьць	101 хвіліна
Краіна	БССР, СССР
Мова	расейская, беларуская
	Старонка на IMDb

«Я, Францы́ск Скары́на…» (па-расейску: Я, Франциск Скорина…) — каляровы гісторыка-біяграфічны фільм пра беларускага першадрукара Францішка Скарыну, зьняты на кінастудыі «Беларусьфільм». Выйшаў на экран 30 лістапада 1970. На сёньняшні дзень адзіны мастацкі фільм пра першадрукара. Фільм можна лічыць вынікам 440-гадовага юбілею выданьня першых кніг Скарыны^[1]. Натурныя здымкі рабіліся ў Празе^[2].

Сюжэт

Георгія Скарыну дзякуючы ягоным ведам прымаюць у Ягелонскі ўнівэрсытэт у Кракаве. Для яго робяць выключэньне, нягледзячы на тое, што ён праваслаўны, а туды прымаюць толькі каталікоў. Ён прымае імя Францішак у памяць пра сьвятога Францішка з Асізі. У знак пратэсту супраць палітыкі скаргаў і мэтадаў выкладаньня ва ўнівэрсытэце Скарына пераяжджае ў Падую. Пасьля сканчэньня Падуанскага ўнівэрсытэту ён атрымлівае ступень доктара мэдыцыны. Пасьля вяртаньня на радзіму Францішак займаецца лекарскай практыкай, адкрывае больніцу для бедных. Паралельна Скарына наладжвае кнігадрук у Вільні, але зайздрасьць ворагаў прымушае яго пераехаць у Прагу. Тут яму нарэшце ўдаецца зьдзейсьніць сваю мару — вольна друкаваць кнігі на роднай мове. І нягледзячы на тое, што кнігі зь ягонай тыпаграфіі публічна спальваюць інквізытары, яны ўсё ж даходзяць да людзей.

Акторы

Алег Янкоўскі — Францішак (Георг) Скарына
Расьціслаў Янкоўскі — Іван Скарына
Мікалай Грыцэнка — Райхенбэрг, барон, прафэсар
Гедымінас Карка — манах-езуіт
Гунта Віркава — Маргарыта
Яніс Гранціньш — Ян Глагоўскі, прафэсар
Стэфанія Станюта — абаціса
Барыс Гіцін — Вацлаў
Уладзімер Дзядзюшка — Мэсер
Зьдзіслаў Стома — у эпізодзе
Абрам Трэпель — шынкар
Уладзімер Цопі — рэктар Ягелонскай акадэміі
Уладзімер Залатухін (няма ў тытрах) — шкаляр
Аркадзь Трусаў (няма ў тытрах) — завадатай расправы над вар’яткай
Аляксей Бараноўскі — у эпізодзе
Юры Багінян — у эпізодзе
Усевалад Былінскі — у эпізодзе
Аляксандра Зіміна — у эпізодзе
Марыя Захарэвіч — у эпізодзе
Мікалай Табашнікаў-Зорын — у эпізодзе
Ігар Лапцінскі — у эпізодзе
Сьвятлана Турава — у эпізодзе
Леанід Міляўскі — у эпізодзе
Эдуард Кузора (няма ў тытрах) — аднадумца Скарыны
Сьцяпас Юкна (няма ў тытрах) — адзін зь сябраў вучонай рады Падуанскага ўнівэрсытэту
Юозас Канопка (няма ў тытрах) — у эпізодзе
Тамара Мужэнка (няма ў тытрах) — у эпізодзе
Арнольд Памазан (няма ў тытрах) — у эпізодзе
Юры Сьмірноў (няма ў тытрах) — у эпізодзе

Мастак-пастаноўшчык Уладзімер Дзямэнцьеў. Гукарэжысэр: Васіль Дзёмкін^[3].

Узнагароды

Дыплём журы за плённую распрацоўку гістарычнай тэмы і мастацкага рашэньня УКФ у Менску (1970).

Літаратура

Игорь Авдеев, Лариса Зайцева. Все белорусские фильмы: каталог-справочник. Игровое кино (1926—1970). — Мн.: Беларуская навука, 2001. — Т. 1. — 240 с. — ISBN 985-08-0023-2

Крыніцы

^ Скарына. Пункт адліку і вяршыня. zviazda.by (31 сакавіка 2017).
^ Золотая десятка белорусских фильмов (рас.). Белгазета (22 мая 2008).
^ Я, Францыск Скарына. Баравік (4 сакавіка 2010).

Вонкавыя спасылкі

Пра фільм на Кіно-Тэатры (рас.)
Пра фільм на «Кінапарку» (рас.)

[1] Скарына. Пункт адліку і вяршыня. zviazda.by (31 сакавіка 2017).

[2] Золотая десятка белорусских фильмов (рас.). Белгазета (22 мая 2008).

[3] Я, Францыск Скарына. Баравік (4 сакавіка 2010).

[1]

[2]

[3]