Якш
Якш — мужчынскае імя.
| Якш лац. Jakš | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Akko + суфікс з элемэнтам -ш- (-sch-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Якш» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАга, Ака або Ека (Ago, Akko, Ekko) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягінт, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egind, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[2].
У Ноўгарадзе адзначалася германска-славянскае імя Якша[3], у Чэхіі — германскае імя Eysch[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Пану Рагозе Якъшичу (1440—1492 гады)[5]; Якшишъку (1525 год)[6]; Якъшъ Милевич (1537—1538 гады)[7]; людей Леловскихъ Войтку Якъшовичу (3 траўня 1587 году)[8].
Носьбіты
рэдагаваць- Якш Мілевіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох
- Мацей Янавіч Якшэвіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1598 годзе[9]
У XVI ст. існавалі грунт і зямля Якшышкі (Якшишки) у Жамойцкім старостве[10]. У 1598 годзе ўпамінаўся маёнтак Якшавічы (Якшевичи) каля Тандзяголы[9].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 15—16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
- ^ Sitzmann A. Die skandinavischen Personennamen in den Birkenrindeninschriften // Scando-Slavica. T. 53, 2007. S. 27—28.
- ^ Wenzel W. Personennamen des Amtes Schlieben // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 49.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 26.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 14 (1524—1529). — Vilnius, 2008. P. 228.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 166, 351.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 281.
- ^ а б Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 302.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 350.