Юзэф Коцел
Юзэф Коцел гербу «Пэлікан» (па-польску: Józef Kociełł; 1764—1810) — палкоўнік войска ВКЛ, пасол першай кадэнцыі на Чатырохгадовым Сойме, адзін з кіраўнікоў паўстаньня 1794 году, эміграцыйны дзеяч.
 Герб «Пэлікан» | ||||
| Асабістыя зьвесткі | ||||
|---|---|---|---|---|
| Нарадзіўся | 20 лістапада 1764 Беніца | |||
| Памёр | 18 ліпеня 1810 Беніца | |||
| Пахаваны | ||||
| Род | Коцелы | |||
| Бацькі | Тадэвуш Коцел Ганна з Тышкевічаў | |||
| Рэлігія | каталіцтва | |||
| Рэгаліі | ||||
| ||||
Нарадзіўся 20 верасьня 1764 г. у сям’і Тадэвуша Коцела — ашмянскага старосты, генэрала-маёра войскаў ВКЛ і Ганны з Тышкевчаў.
Быў дзедзічам Гарадзілова і Юзафполя, болніцкім і яльніцкім старостам. Кавалер ордэнаў: Белага Арла і сьв. Станіслава (1791 г.)
У 1788 г. пры падтрымцы бацькі стаў паслом на Вальны Сойм ад Ашмянскага павету. Удзельнічаў у Дэпутацыі па праверцы дзейнасьці Пастаяннай Рады. У 1791 г. належыў да Згуртаваньня прыхільнікаў урадавай канстытуцыі.
1794 г. — увайшоў у склад Найвышэйшай Літоўскай Рады. У ліпені ўвайшоў у Найвышэйшую Нацыянальную Раду, хаця Тадэвуш Касьцюшка крытыкаваў яго за бязьдзейнасьць.
Належыў да правага крыла кіраўнікоў паўстаньня, моцна крытыкаваў Якуба Ясінскага за ягоную «левую» дзейнасьць.
Пасьля паўстаньня эміграваў у Вену. Памёр 18 кастрычніка 1810. Пахаваны быў ў в. Беніца.