Эйман дэ Валера
Э́йман дэ Ва́лера (па-ірляндзку: Éamon de Valera, [ˈeɪmən_dɛvəˈlɛrə]; 14 кастрычніка 1882, Мангэтан, Нью-Ёрк, ЗША — 29 жніўня 1975, Дублін, Ірляндыя) — ірляндзкі палітык, прэзыдэнт і прэм’ер-міністар Ірляндыі. Аўтар ірляндзкай канстытуцыі, адзін зь лідэраў барацьбы за незалежнасьць Ірляндыі падчас вайны за незалежнасьць 1919—1921 і грамадзянскае вайны 1922—1923.
Эйман дэ Валера | |
па-ірляндзку: Éamon de Valera | |
3-і прэзыдэнт Ірляндыі | |
---|---|
25 чэрвеня 1959 — 24 чэрвеня 1973 | |
Папярэднік: | Шон Томас О’Кельлі |
Наступнік: | Эрскін Гамільтан Чайлдэрс |
Прэм’ер-міністар Ірляндыі | |
29 сьнежня 1937 — 18 лютага 1948 | |
Наступнік: | Джон Кастэла |
13 чэрвеня 1951 — 2 чэрвеня 1954 | |
Папярэднік: | Джон Кастэла |
Наступнік: | Джон Кастэла |
20 сакавіка 1957 — 23 чэрвеня 1959 | |
Папярэднік: | Джон Кастэла |
Наступнік: | Шон Лемас |
Старшыня Выканаўчае рады | |
9 сакавіка 1932 — 29 сьнежня 1937 | |
Папярэднік: | Ўільям Томас Косгрэйв |
Прэзыдэнт Ірляндзкай рэспублікі | |
26 жніўня 1921 — 9 студзеня 1922 | |
Наступнік: | Артур Грыфіт |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся: |
14 кастрычніка 1882 Мангэтан, Нью-Ёрк |
Памёр: |
29 жніўня 1975 (92 гады) Дублін |
Партыя: |
|
Сужэнец: | Сынэад дэ Валера |
Дзеці: |
|
Бацька: | Juan Vivion de Valera[d][1] |
Маці: | Кэтрын Кол[d][1] |
Адукацыя: | Каралеўскі ірляндзкі ўнівэрсытэт |
Узнагароды: | |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьУ 1917 узначаліў партыю Шын Фэйн і патрыятычную вайсковую арганізацыю «Ірляндзкія валянтэры». У 1919—1922 — прэзыдэнт і кіраўнік урада, дамагаўся нацыянальнай незалежнасьці Ірляндыі. У пэрыяд Грамадзянскай вайны 1922—1923 узначальваў войскі рэспубліканцаў супраць прыхільнікаў англа-ірляндзкага дагавору 1921, па якім Паўночная Ірляндыя засталася пад уладай англічан, а астатняя частка краіны абвяшчалася брытанскім дамініёнам. У 1927 годзе, выйшаўшы з Шын Фэйн, увайшоў у парлямэнт дамініёна ў якасьці кандыдата створанай ім у 1926 партыі «Фіяна Файл». У 1932—1948 кіраўнік ірляндзкага ўраду і міністар замежных справаў. Праводзіў курс, накіраваны на заахвочваньне разьвіцьця нацыянальнай эканомікі і паслабленьне яе залежнасьці ад брытанскіх манаполіяў і разам з тым на ўціск дэмакратычных свабодаў ўнутры краіны. У гады 2-й сусьветнай вайны 1939—1945 урад дэ Валеры абвясьціў нэўтралітэт. У 1951—1954 і ў 1957—1959 Дэ Валера прэм’ер-міністар Ірляндзкай рэспублікі; палітыка ягонага ўраду была накіравана на актыўнае прыцягненьне ў эканоміку краіны замежнага капіталу і ў той жа час на недалучэньне да ваенна-палітычных блёкаў. З 1959 — прэзыдэнт Ірляндзкай рэспублікі.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьЭйман дэ Валера — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- ^ а б Lundy D. R. The Peerage (анг.)