Эйбар
Эйбар — мужчынскае імя.
| Эйбар лац. Ejbar | |
| Eyber | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Eich + Baro |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эйбар» | |
Паходжаньне
рэдагавацьЭйбэр (Eyber) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -эйх- (-эй-) (імёны ліцьвінаў Эйгерд, Эйман, Эймунт; германскія імёны Eygerd, Eimann, Eymunt) паходзіць ад гоцкага agi 'лязо, булат, меч', а аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Барвін; германскія імёны Barvid, Barwin, Barwin) — ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: люди… Ейборъ а Бутнаръ (21 жніўня 1480 году)[3]; Воитъко Еиборовичъ (XVI ст.)[4]; Fundus prædii huius dictus Eybaryski (1643 год)[5].
Носьбіты
рэдагаваць- Стэфан Лукашавіч Эйбаровіч — вількамірскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1602 годзе[6]
Эйбаровічы (Eyborowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага ваяводзтва[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Kleemann S. Die Familiennamen Quedlinburgs und der Umgegend. — Quedlinburg, 1891. S. 11.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16, 19.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 1377.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 1.
- ^ Žemaičių vyskupijos vizitacijų aktai 1611—1651 m. // Fontes Historiae Lituaniae. Vol. XI, 2011. P. 236.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 6. ― Вильна, 1908. С. 161.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 5. — Warszawa, 1936. S. 207.