Цімафе́й Аляксе́евіч Кавалё́ў (па-расейску: Тимофей Алексеевич Ковалёв; 3 студзеня 1918, в. Нікіціна, цяпер у Смаленскім раёне Смаленскай вобласьці Расеі15 ліпеня 1981) — савецкі грамадзянскі і вайсковы лётчык, маёр. Герой Савецкага Саюзу (1945).

Цімафей Кавалёў
3 студзеня 191815 ліпеня 1981
Месца нараджэньня Сьцяг Расеі Нікіціна
Месца сьмерці Сьцяг РСФСР Масква
Прыналежнасьць СССР СССР
Род войскаў авіяцыя
Гады службы 19421954
Званьне маёр
Частка 15-ы нбап 213-ы нбад, 1-я паветраная армія
Узнагароды
Мэдаль Залатая Зорка
Мэдаль Залатая Зорка
Ордэн Леніна
Ордэн Леніна
Ордэн Леніна
Ордэн Леніна
Ордэн Чырвонага Сьцягу
Ордэн Чырвонага Сьцягу
Ордэн Чырвонага Сьцягу
Ордэн Чырвонага Сьцягу
Ордэн Аляксандра Неўскага
Ордэн Айчыннай вайны 1 ступені
Ордэн Айчыннай вайны 1 ступені
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Кавалёў.

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Нарадзіўся 3 студзеня 1918 ў вёсцы Нікіціна ў сям’і селяніна. Расеец.

Скончыў вясковую школу-сямігодку, Нікола-Пагарэлаўскі сельскагаспадарчы тэхнікум, Тамбоўскую школу пілётаў грамадзянскага паветранага флёту (ГПФ). У 1939 атрымаў накіраваньне ў места Курган, дзе працаваў пілётам-інструктарам вучэбнай авіяцыйнай эскадрыльлі ГПФ.

У студзені 1942 мабілізаваны ў склад асобай заходняй авіягрупы ГПФ на Заходнім фронце. Уночы на 19 сакавіка 1942 року, прарваўшыся праз зэнітнае прыкрыцьцё, дакладным бомбавым ударам зьнішчыў штаб гітлераўскай дывізіі ў раёне пасёлку Знаменка. Пры гэтым сам Цімафей быў паранены, аднак праз хуткі час вярнуўся ў строй. Дзейнічаў у раёне Вязьмы, Дарагабужу, займаючыся эвакуацыяй параненых, забесьпячэньнем злучэньняў, якія дзейнічалі ў нямецкім тыле.

Чалец КПСС з 1943 року.

З красавіка 1943 — у 15-м начным бамбавальным авіяцыйным палку (213-я начная бамбавальная авіяцыйная дывізія, 1-я паветраная армія, 3-і Беларускі фронт), да канца вайны атрымаў пасаду камандзіра эскадрыльлі. Лётаў на біпляне У-2 (По-2). Да ліпеня 1944 року капітан Кавалёў зьдзейсьніў 252 начныя баявыя вылеты, даставіў партызанам 183 тоны зброі і боепрыпасаў, эвакуяваў 205 параненых. У складзе дывізіі маёр Кавалёў удзельнічаў у вызваленьні Летувы, разгроме ворага ва Ўсходняй Прусіі. Да траўня 1945 зьдзейсьніў 672 вылеты.

Загадам Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету СССР ад 29 чэрвеня 1945 за ўзорнае выкананьне заданьняў камандаваньня і праяўленыя мужнасьць і гераізм у баёх зь нямецкімі захопнікамі маёру Цімафею Кавалёву прысвоенае званьне Героя Савецкага Саюзу з наданьнем ордэна Леніна і мэдаля «Залатая Зорка» (№6291).

Па вайне працягнуў працу ў авіяцыі. Скончыў Вайскова-паветраную акадэмію (1950), служыў камандзірам авіяцыйнага палку. У 1954 звольнены ў запас. Працаваў настаўнікам фізкультуры ў сярэдняй школе №2 места Пружаны[1].

З 1957 працаваў пілётам грамадзянскай авіяцыі на Камчатцы. Апошнія рокі жыцьця жыў у Маскве, дзе і памёр. Пахаваны ў Маскве на Праабражэнскіх могілках (надзел №14). Магіла ўнесеная ў сьпіс аб’ектаў культурнае спадчыны рэгіянальнага значэньня[2].

Узнагароды

рэдагаваць

Крыніцы і заўвагі

рэдагаваць
  1. ^ Список ветеранов педагогического труда Сш№2 — ГУО «Гимназия г.Пружаны» (рас.) Страницы истории. Государственное учреждение образования «Гимназия г.Пружаны». Праверана 25 лістапада 2012 г.
  2. ^ Городской реестр недвижимого культурного наследия города Москвы. С. 211 (рас.) Городской реестр объектов недвижимого культурного наследия города Москвы Праверана 26 лістапада 2012 г.

Літаратура

рэдагаваць
  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 ас.
  • Г. П. Устюжанин, В. В. Усманов, М. М. Мозин. Золотое созвездие Зауралья. — Курган: Парус-М, 2000. — Т. 1. — ISBN 9785860471283
  • Молоков В.С. Родное небо. — М.: Воениздат, 1977. — 141 с. — 65 000 ас.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць