Сяргей Дубінскі
Сяргей Антонавіч Дубінскі (5 кастрычніка 1884, в. Наройкі(pl) Бельскага пав. Гарадзенскай губ., цяпер гміна Дарагічын, Сямяціцкі павет, Падляскае ваяводзтва, Польшча — 27 жніўня 1937, Ленінград) — беларускі археоляг, гісторык.
Сяргей Дубінскі | |
Дата нараджэньня | 25 кастрычніка (6 лістапада) 1884 |
---|---|
Месца нараджэньня | в. Наройкі Бельскага пав. Гарадзенскай губ., цяпер Польшча |
Дата сьмерці | 27 жніўня 1937 (52 гады) |
Месца сьмерці | |
Месца вучобы | Пецярбурскі ўнівэрсытэт |
Занятак | археоляг, гісторык, навуковы супрацоўнік |
Навуковая сфэра | археалёгія, гісторыя |
Месца працы | |
Праца
рэдагавацьПерад першай сусьветнай вайною пасьпеў скончыць Пецярбурскі ўнівэрсытэт. З 1924 году працаваў у Менску, быў сябрам гісторыка-археалягічнае камісіі. З 1928 навуковы супрацоўнік Інбелкульту, з 1929 у Інстытуце гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Арыштаваны ГПУ БССР летам 1930 па справе «Саюзу вызваленьня Беларусі», але ў хуткім часе вызвалены.
З 1933 у Ленінградзе, навуковы супрацоўнік Акадэміі гісторыі матэрыяльнай культуры. Дасьледаваў помнікі жалезнага веку і эпохі сярэднявечча.
Адзін з «бацькоў беларускай археалёгіі». Падрыхтаваў і выдаў першую «Бібліяграфію па археалёгіі Беларусі і сумежных краін» (Менск, 1933), дзе названы і шэраг археалягічных помнікаў і на Койданаўшчыне[1].
Разам з Аляксандрам Ляўданскім, Аляксандрам Каваленем зьяўляецца адным з аўтараў трохтомнага выданьня «Працаў» — навуковага зборніка Інбелкульту па археалёгіі. Падрыхтаваны навукоўцамі чацьвёрты том «Працаў» не пабачыў сьвет быў зьнішчаны органамі НКВД у наборы. Таксама бясьледна зьнікла праца Сяргея Дубінскага, прысьвечаная сыстэматызацыі вядомых у 1930-я гг. археалягічных помнікаў Магілёўшчыны.
Рэпрэсіі
рэдагавацьАрыштаваны ў 1937 г. Растраляны 28 жніўня 1937 г. Рэабілітаваны ў 1958 г.
Забойства Дубінскага, Кавалені, Ляўданскага сыход у нябыт іншых дасьледнікаў азначаў амаль поўнае вынішчэньне беларускай археалягічнай навукі. Страты павялічыліся другой сусьветнай вайной.
Памяць
рэдагавацьУ Курапатах стаіць вялікі дубовы крыж — знак памяці сучаснага пакаленьня археолягаў пра нявінна забітых калег, якія закладалі падмурак акадэмічнай археалёгіі: Аляксандру Ляўданскаму, Аляксандру Каваленю, Сяргею Дубінскаму.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Дубінскі Сяргей Антонавіч // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. С. 39-40.
Літаратура
рэдагаваць- Дубінскі Сяргей Антонавіч // Маракоў Л. У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. Т. 1. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. — 704 с.: іл. ISBN 985-6302-64-1.