Дрыса (рака)
Дры́са — рака ў Беларусі, правы прыток Дзьвіны. Цячэ ў Расонскім і Дрысенскім раёнах. Даўжыня 183 км. Плошча вадазбору 6420 км². Выдатак вады ў вусьці 45,6 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,2 ‰. Агульны спад ракі 45,3 м.
| Дрыса | |
 Мост праз Дрысу каля возера Буза | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Выток | воз. Дрысы |
| Вусьце | Дзьвіна |
| Краіны басэйну | Беларусь |
| Вобласьці | Віцебская вобласьць і Пскоўская вобласьць |
| Даўжыня | 183 км |
| Сярэднегадавы сьцёк | 45,6 м³/с |
| Плошча басэйну | 6420 км² |
| Нахіл воднай паверхні | 0,2 ‰ |
Асноўныя прытокі рэдагаваць
На рацэ рэдагаваць
Агульныя зьвесткі рэдагаваць
Выцякае з возера Дрысы, цячэ паўночнай часткай Полацкай нізіны, праз азёры Астраўцы, Сіньшу і Бузу, вусьце ў межах места Дрысы.
Даліна трапэцападобная, месцамі скрынкападобная, ніжэй за вусьце Нішчы на асобных дзялянках невыразная, шырынёй 0,2—0,5 км, у нізоўі — 1,5 км. Абалона нярэдка забалочаная, яе шырыня 0,1—0,5 км. Рэчышча зьвілістае, шырынёй 25—45 м.
Веснавое разводзьдзе пачынаецца ў канцы сакавіка, доўжыцца каля 60 дзён. Летне-восеньская межань каля 140 дзён. Замярзае ў канцы сьнежня, крыгалом у канцы сакавіка — пачатку красавіка. Веснавы ледаход у вярхоўі 8 дзён, у нізоўі 2 дні. Каля вёскі Дзёрнавічаў Дрысенскага раёну (61 км угару ад вусьця) найбольшы выдатак вады 279 м³/с (1962), найменшы — 6,34 м³/с (1972)[1].
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994. С. 155.
Літаратура рэдагаваць
- Блакітная кніга Беларусі: энцыкл / Рэдкал.: Н. А. Дзісько, М. М. Курловіч, Я. В. Малашэвіч і інш.; Маст. В. Г. Загародні. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — ISBN 5-85700-133-1 С. 155.
- Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 2: Гатня ― Катынь / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — 520 с.
- Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил.
- Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1-2. — Л., 1971.