Саба
Саба — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Саба лац. Saba | |
| Saba | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Сабіла, Сабіна |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Саба» | |
Паходжаньне
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Сабас або Саба (Sabas, Saba) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова саб-, магчыма, паходзіць ад асновы саў-[2] (імёны ліцьвінаў Савіла, Савігайла, Саўгут; германскія імёны Savilo, Savigello, Savegodo). Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Сабіла (Сабела, Сабуль, Забела, Забель), Сабіна (Сабін). Адзначаліся германскія імёны Sabilo (Sabel, Sabulo), Sabine.
У Прусіі бытавалі імёны: Sabine[a] (1295 год), Sabune (1396 год), Sabot, Sebegaude (1350 год)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Sabow (1744 год)[5]; Jerzy Sabo (21 жніўня 1786 году)[6][b].
Носьбіты
рэдагавацьСабовічы (Sabowicz) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні, Віленскага і Троцкага паветаў[15][16].
Сабы — літоўскі шляхецкі род[17].
У XVI ст. існаваў «абруб» Сабішкі (Сабишки) у Жамойцкім старостве[18].
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Адзначалася германскае імя Sabine[3]
- ^ Таксама:
- Сабут: Sabuthe Ermethen son von Schessolen (1422—1429 гады)[7], дворецъ за Наветомъ озеромъ Собутевъщыну (20 кастрычніка 1500 году)[8], зъ села Собутович (23 сьнежня 1596 году)[9];
- Сабат: cum filia Sobotha (3 лістапада 1505 году)[10], Тэафан Сабатовіч (Teofanes Sabatowicz) — магістар філязофіі і гуманітарных навук (1721 год)[11];
- Жабарт (адзначаліся старажытныя германскія імёны Sæberht[12], Sadebertus[13]): Żobortową (1671—1681 гады)[14]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1286.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 196.
- ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 402.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 84, 91.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 429.
- ^ Полехов С. Новые документы о Киевской земле XV века // Сфрагістичний щорічник. Вип. ІІ. — Киïв, 2012. С. 275.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 560—561.
- ^ Тяжбы литовских крестьян и жителей местечек с управителями имений: сборник документов. Ч. 1. — Вильнюс, 1959. С. 53.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 707.
- ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11, 1936. S. 268.
- ^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 236.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 193.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 226.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 759.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 402.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 285.