Сабіна
Сабіна, Сабін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Сабіна лац. Sabina | |
| Sabine | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Saba + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сабін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сабіна» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСабін (Sabine, Sabinus[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова саб- (імя ліцьвінаў Сабіла; германскае імя Sabilo), магчыма, паходзіць ад асновы саў-[3] (імёны ліцьвінаў Савіла, Савігайла, Саўгут; германскія імёны Savilo, Savigello, Savegodo).
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Шыланы князя Сабины (1553 год)[4]; панъ Станиславъ Сабина, войтъ Виленский (10 чэрвеня 1587 году)[5]; пан Абрам Сабина… пан Сабина[6]; умоцованому своему пану Абраму Сабине (7 сьнежня 1622 году)[7].
Носьбіты
рэдагавацьСабінічы (Sabinicz) — прыгонныя з Рускага Сяла, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[8].
Сабіны (Sabina) — прыгонныя з Троцкага павету, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[9].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 301.
- ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 402.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 196.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 164.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 56.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 31. — Вильна, 1906. С. 309—312.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 18. — Вильна, 1891. С. 263.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 127.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 438.