Пётар Пётух
Пётар Пятровіч Пётух (нарадзіўся 3 лістапада 1950 году) — старшыня Менскага аблвыканкаму (1994 — 2 сьнежня 1998), генэральны дырэктар «Белтрансгаз» (1998—2004).
| Пётар Пётух | |
| Генэральны дырэктар «Белтрансгаз» | |
|---|---|
| сьнежань 1998 — 2004 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Прэм’ер-міністар: | Сяргей Сідорскі |
| Старшыня Менскага аблвыканкаму | |
| 1994 — 2 сьнежня 1998 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Папярэднік: | Альфонс Тышкевіч |
| Наступнік: | Мікалай Дамашкевіч |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся: |
3 лістапада 1950 (74 гады) |
| Адукацыя: | |
| Узнагароды: |
 |
Біяграфія
рэдагавацьНарадзіўся 3 лістапада 1950 году ў вёсцы Вялікія Жаберычы Крупскага раёну Менскай вобласьці. Скончыў сярэднюю школу, служыў у Савецкім войску.
Скончыў у 1978 г. без адрыву ад вытворчасьці Беларускі політэхнічны інстытут, у 1989 г. — Менскую вышэйшую партыйную школу, атрымаўшы адукацыю інжынэра-мэханіка і выкладчыка грамадзкіх дысцыплін. Працаваў майстрам, тэхнолягам, намесьнікам начальніка цэха, начальнікам цэха Барысаўскага заводу аўтатрактарнага абсталяваньня.
Затым — на партыйнай працы: намесьнік начальніка аддзела Барысаўскага гаркама КПБ, сакратар парткама прадукцыйнага прадпрыемства «Барысаўдрэў», другі сакратар гаркама. Выбіраўся першым намесьнікам старшыні, старшынёй Барысаўскага гарвыканкама. З 1991 г. — намесьнік старшыні Дзяркампрама Беларусі, затым — прэзыдэнт канцэрна «Белместпрам». Зь сьнежня 1998 году па жніўні 2004 году кіраваў дзяржаўным прадпрыемствам «Белтрансгаз».
Падчас кіраўніцтва Пятром Пятровічам «Белтрансгазам» здадзены ў эксплюатацыю беларускі ўчастак магістральнага газаправода Ямал — Эўропа і першая чарга Прыбускага падземнага сховішча газу, пачатая эксплюатацыя кампрэсарнай станцыі «Нясьвіская» магістральнага газаправода Ямал-Эўропа ў поўным аб’ёме, пабудаваная валаконна-аптычная сувязь газаправода Ямал-Эўропа ў Беларусі, выканана даручэньне прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь па газыфікацыі Беларускага Палесься. У 2000 годзе «Белтрансгазу» прысуджана Ганаровае дзяржаўнае знамя Рэспублікі Беларусь за адмысловыя дасягненьні ў гаспадарчым разьвіцьці.
Чалец Рады Рэспублікі Нацыянальнага збору Рэспублікі Беларусь, сябра Камісіі па эканоміцы, бюджэту і фінансам.
Жанаты, мае дачку.
Узнагароджаны Ордэнам Пашаны, пяцьцю мэдалямі.
Кар’ера
рэдагавацьУ 1971—1978 гг. працаваў намесьнікам начальніка цэха, начальнікам аддзела Барысаўскага заводу аўтатрактарнага электраабсталяваньня.
1978—1980 гг. — намесьнік загадчыка аддзелам прапаганды і агітацыі Барысаўскага гаркама КПБ.
1980—1982 гг. — сакратар парткама вытворчага дрэваапрацоўчага аб’яднаньня «Барысаўдрэў».
1982—1985 гг. — першы намесьнік старшыні Барысаўскага гарвыканкама.
1985—1989 гг. — другі сакратар Барысаўскага гаркама КПБ.
1989—1991 гг. — старшыня Барысаўскага гарвыканкама.
1991—1993 гг. — намесьнік старшыні Дзяржаўнага камітэта БССР па прамысловасьці і міжгаліновым вытворчасьцям.
1993—1994 гг. — прэзыдэнт Беларускага дзяржаўнага канцэрна «Белместпрам».
1994—1998 гг. — старшыня Менскага аблвыканкама.
Зь сьнежня 1998 г. — генэральны дырэктар Беларускага дзяржаўнага прадпрыемства па транспартоўцы і пастаўцы газу «Белтрансгаз».
6 кастрычніка 2000 г. прызначаны прадстаўніком дзяржавы ў ААТ «Белгазпрамбанк».
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Профіль на праекце «Хто ёсьць хто ў РБ» (рас.)
- «Хто ёсьць хто ў Беларусі (1999)», Масква: Кніжны дом «Унівэрсытэт», 1999. ISBN 5-8013-0068-6. Профіль (рас.) на сайце slounik.org
- Белтрансгаз, Кіраўнікі ААТ «Белтрансгаз» (рас.)
- Палітычная эліта беларускіх рэгіёнаў, Пётух Пётар Пятровіч (рас.)