Пятрусь Граніт

Пятрусь Граніт, сапр. Іван Пятровіч Івашэвіч (24 студзеня 1909, в. Зачэпічы, Дзятлаўскі раён — 14 студзеня 1980) — беларускі паэт.

Пятрусь Граніт
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	24 студзеня 1909(1909-01-24) Зачэпічы, Наваградзкі павет, Польская Рэспубліка
Памёр	14 студзеня 1980(1980-01-14) (70 гадоў) Зачэпічы, Жукоўшчынскі сельсавет, Дзятлаўскі раён, Гарадзенская вобласьць, БССР, СССР
Пахаваны	Зачэпічы
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт
Пятрусь Граніт у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1927—1939 гадах працаваў брукаром, у 1930 г. уступіў у шэрагі КПЗБ. Прымаў удзел у нелегальным зьезьдзе беларускіх пісьменьнікаў у Вільні ў 1933 годзе. За рэвалюцыйную дзейнасьць арыштоўваўся ўладамі Польшчы. Пасьля ўзьяднаньня Заходняй Беларусі з БССР працаваў старшынём Беліцкага сельсавету (1939—1941).

Падчас Вялікай Айчыннай вайны быў сувязным партызанскай брыгады «Барацьба» на Гарадзеншчыне, выступаў у партызанскім друку зь вершамі. Пасьля вайны скончыў завочна Наваградзкую пэдагагічную вучэльню ў 1950 годзе, працаваў настаўнікам, загадчыкам пачатковай школы ў Зачэпічах (1945—1971).

Творчасьць

У друку ўпершыню выступіў зь вершам у 1933 годзе ў «Беларуская газэце».

Асноўныя тэмы паэтычных твораў да верасьня 1939 году — лёс сялянскай беднаты, адхаднікоў. У публіцыстычных вершах крытыкаваў палітыку нацыянальнага прыгнёту ў Польшчы, прызываў працоўных Заходняй Беларусі і ўзьяднаньню з БССР.

Першая кніжка паэзіі «Над хвалямі Нёману» была падрыхтавана да друку ў 1939 годзе, але не выйшла ў сувязі з вайной.

У пасьляваеннай творчасьці пераважалі грамадзкія матывы.

Аўтар зборніку паэзіі для дзяцей «Сцяжынка» (1978), нізкі вершаў апублікаваны ў зборніках «Сьцягі і паходні» (1965), «Ростані волі» (1990).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 1997 Т. 5: Гальцы — Дагон. — С. 407.