Пая́начы[1]вёска ў Шаркоўшчынскім раёне Віцебскай вобласьці, уваходзіць у склад Ёдзкага сельсавету.

Паяначы
трансьліт. Pajanačy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Шаркоўшчынскі
Сельсавет: Ёдзкі
Насельніцтва: 55 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2154
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°22′51.5″ пн. ш. 27°21′3.0″ у. д. / 55.380972° пн. ш. 27.350833° у. д. / 55.380972; 27.350833Каардынаты: 55°22′51.5″ пн. ш. 27°21′3.0″ у. д. / 55.380972° пн. ш. 27.350833° у. д. / 55.380972; 27.350833
Паяначы на мапе Беларусі ±
Паяначы
Паяначы
Паяначы
Паяначы
Паяначы
Паяначы

Гісторыя

рэдагаваць

У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны Ёды, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].

10 кастрычніка 2013 году перададзеная зь ліквідаванага Валожынскага сельсавету ў склад Ёдзкага сельсавету[6].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 2010 год — 55 чалавек
  • 1999 год — 63 чалавекі
  • 1931 год — 62 чалавекi[7]
  • 1921 год — 50 чалавек[8]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 492
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
  6. ^ «Об изменении административно-территориального устройства некоторых районов Витебской области». Решение Витебского областного Совета депутатов от 10 октября 2013 г. № 292 (рас.)
  7. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 7.
  8. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 53.