Пахлава

Пахлава́, або баклава́ (па-арабску: بقلاوة‎) — папулярны кандытарскі выраб з слоенага цеста з арэхамі ў сыропе, шырока распаўсюджанае ў кухнях усходніх народаў, найперш у турэцкай, азэрбайджанскай, арабскай, крымска-татарскай. Гатуюць пахлаву таксама баўгары і грэкі.

Розныя віды пахлавы

Сьвежасьпечаная пахлава

Баклава ў народнай творчасьці

Мінуўшчына

Паводле гісторыка Нуры Джанлы, першыя згадкі пра слодыч датаваныя XV стагодзьдзем: «Традыцыя гатаваць тонкае цеста для пахлавы прыйшла ад асырыйцаў. У кулінарнай кнізе музэю асманскіх султанаў у палацы Тапкапы захаваўся запіс часоў султана Фаціха, згодна зь якім першая „паклава“ была прыгатаваная ў палацы ў жніўні 1453 году. Запэўніваюць, што султан настолькі ўпадабаў вынаходніцтва повара, што загадаў увечніць ягоны рэцэпт. З тае пары пахлаву гатуюць на кожнае сьвята».

Паводле іншай вэрсіі, пахлаву прыдумалі на паўвостраве Малая Азія ў VIII стагодзьдзі да н. э. Грэцкія мараплаўцы і гандляры неўзабаве рассмакавалі вабнасьці баклавы. Яна так пацяшала іхні густ, што яны прывезьлі ейны рэцэпт у Атэны. Асноўны ўнёсак грэкаў ва ўдасканаленьне гэтага слодычу заключаўся ў стварэньні цеста, якое дазволіла раскатваць яго да таўшчыні ліста, у адрозьненьне ад грубага і хлебападобнага цеста анаталійцаў.

Прыгатаваньне

Пахлава — шматслойны дэсэрт, які вырабляюць зь лістоў цеста таўшчынёю з паперу, якія прамазваюць маслам і выкладаюць слаямі ў прастакутны посуд для выпяканьня ці скручваюць у цыліндрыкі. Меленыя і дробна парубаныя грэцкія арэхі ці фісташкі выкладаюць між слаямі цеста, якія да гэтай пары выпякаюцца і набрыняюць росчынай цукру і соку лімона са спэцыямі і ружовай вадой.

Вонкавыя спасылкі

• Рэцэпт пахлавы