Пантыйскі сьляпун (Nannospalax leucodon) — жывёла клясы сысуноў сямейства сьляпунавыя (Spalacidae).

Пантыйскі сьляпун
Клясыфікацыя
ЦарстваЖывёлы (Animalia)
ТыпХордавыя (Chordata)
КлясаСысуны (Mammalia)
ІнфраклясаПляцэнтарныя (Placentalia)
АтрадГрызуны (Rodentia)
СямействаСьляпунавыя (Spalacidae)
РодNannospalax
ВідПантыйскі сьляпун
Бінамінальная намэнклятура
Nannospalax leucodon
(Nordmann, 1840)
Арэал
 [[wikispecies:Nannospalax leucodon
|Пантыйскі сьляпун на Віківідах]]

Распаўсюджваньне

рэдагаваць

Сустракаецца ў Эўропі (Босьнія і Герцагавіна, Баўгарыя, Грэцыя, Вугоршчына, Малдова; Чарнагорыя, Паўночная Македонія, Румынія, Сэрбія, Турэччына, Украіна), на вышынях 0–2400 м. Ён насяляе стэпавыя лугі, лугі, пашы, у раёнах з глыбокім слоем друзлай, дренажной глебы, у якой ён капае свае шырокія норы.

Яго даўжыня складае ад 15 да 24 см, маса ад 140 да 230 г. Хваста няма. Валасяны полаг мяккі і аксаміцісты. Верх бура-шэры, а ніз — цёмна-шэры. Вочы схаваныя пад пластом скуры. Сьветлая паласа шчаціньня цягнецца ад носа да месца, дзе можна было чакаць, каб былі вочы.

Лад жыцьця

рэдагаваць

Дзённыя і начныя жывёлы капаюць тунэлі даўжынёй да 100 метраў на глыбіні да чатырох метраў. Там у іх ёсьць спецыяльныя кладоўкі, гнездавыя камеры і спецыяльныя месцы для таго, каб спраўляць патрэбу. Сілкуюцца каранямі, клубнямі і збожжавымі культурамі, якія яны бяруць з сабой у свае норы. У асноўным яны адзінокія істоты, не ўпадаюць у сьпячку і вельмі рэдка выходзяць на паверхню, а калі і выходзяць, то ноччу. Ён захоўвае да некалькіх кілаграмаў ежы ў падземных камерах. У яго вельмі павольная хуткасьць размнажэньня, і саміца нараджае 2–4 дзіцяня.