Мірын
Мірын, Марын (Мэрэн) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Мірын лац. Miryn | |
| Merina | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mero + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мэрэн, Марын |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мірын» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМарын або Мерына, пазьней Мэрэн (Marinus, Merina[1], Marin[2], Mehren[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -мер- (-мар-, -мір-) (імёны ліцьвінаў Маргела, Валадзімер, Нетымер; германскія імёны Mergell, Waldmer, Nitimerus) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага meris 'славуты, выбітны'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Arnoldus Marin, Vilnensis Lithvanus (1616 і 1621 гады)[6]; Stefan Merenowicz (1738 год)[7]; Parafia kowieńskia… Miryniszki (1784 год)[8]; Maciej Mirynowicz (11 лютага 1784 году)[9].
Носьбіты
рэдагавацьМірыновічы (Mirynowicz) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні і Троцкага павету (ваколіцы Жыжмараў)[10][11].
На 1901 год існавала сяло Мерынаўка ў Старадубскім павеце Чарнігаўскай губэрні[12].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Bader W. Die althochdeutschen Fugenvokale in den ältesten Eigennamen. — Borna — Leipzig, 1909. S. 30.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 410.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 62.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1102.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 227, 255.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 27. — Витебск, 1898. С. 168.
- ^ Vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio Kauno dekanato vizitacija 1782 m. — Vilnius, 2001. P. 656.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 366.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 663.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 355.
- ^ Список населенных мест Черниговской губернии, имеющих не менее 10 жителей, по данным за 1901 год. — Чернигов, 1902. С. 103.