Мілішкі (лет. Miliškiai) — вёска ў Летуве, каля ракі Равеі. Уваходзяць у склад Попельскага староства Біржаўскага раёну Панявескага павету.

Мілішкі
лац. Miliški
лет. Miliškiai
Краіна: Летува
Павет: Панявескі
Раён: Біржаўскі
Насельніцтва:
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Геаграфічныя каардынаты: 56°6′50″ пн. ш. 24°58′8″ у. д. / 56.11389° пн. ш. 24.96889° у. д. / 56.11389; 24.96889Каардынаты: 56°6′50″ пн. ш. 24°58′8″ у. д. / 56.11389° пн. ш. 24.96889° у. д. / 56.11389; 24.96889
Мілішкі на мапе Летувы
Мілішкі
Мілішкі
Мілішкі

Паводле францускага лінгвіста-германіста Раймонда Шмітляйна, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў, імя Міл адпавядае старажытнаму германскаму імю Milo, засьведчанаму з VIII стагодзьдзя[1].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].

Гісторыя

рэдагаваць

У пачатку XX ст. Мілішкі ўваходзілі ў склад Новааляксандраўскага павету Ковенскай губэрні[5].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 1902 год — 69 чалавек[6]
  1. ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161.
  2. ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
  3. ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
  5. ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 2. — Warszawa, 1902. S. 334.
  6. ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 229.