Мікіта Корзун
Мікі́та Іва́навіч Ко́рзун (лац. Mikita Ivanavič Korzun; нарадзіўся 6 сакавіка 1995 году) — беларускі футбаліст, паўабронца казаскага клюбу «Елімай» і нацыянальнай зборнай Беларусі.
| Мікіта Корзун | ||
| ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 6 сакавіка 1995[1][2][3] (29 гадоў) | |
| Рост | 174 см | |
| Вага | 68 кг[4] | |
| Пазыцыя | паўабаронца | |
| Клюбная інфармацыя | ||
| Клюб | Елімай | |
| Нумар | 81 | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2012—2015 | Дынама Менск | 47 (0) |
| 2016—2020 | Дынама Кіеў | 20 (0) |
| 2018 | → Дынама Менск | 12 (1) |
| 2019 | → Аль-Фатэг | 11 (0) |
| 2019—2020 | → Вілафранкенсі[d] | 12 (0) |
| 2020—2023 | Шахцёр Салігорск | 59 (2) |
| 2024— | Елімай | 19 (7) |
| Зборныя | ||
| 2012—2013 | Беларусь (да 19)[d] | 5 (1) |
| 2013—2016 | Беларусь (да 21) | 14 (1) |
| 2016— | Беларусь | 28 (0) |
|
¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі | ||
Кар’ера
рэдагавацьКлюбная
рэдагавацьВыхаванец менскай акадэміі «Дынама», у структуры якога пачаў гуляць з 2011 году. У асноўнай камандзе дэбютаваў 26 верасьня 2012 году ў матчы 1/8 Кубка Беларусі супраць пінскай «Хвалі», калі правёў на полі ўсе 90 хвілінаў. Дэбют у чэмпіянаце адбыўся 17 лістапада 2012 году ў матчы супраць «Тарпэда-БелАЗ», калі Мікіта ўжо ў кампенсаваны час замяніў Станіслава Драгуна. У сэзоне 2013 году пачаў трывала зьяўляцца ў асноўным складзе дынамаўцаў, пры гэтым нярэдка выходзіў у стартавым складзе. Паводле вынікаў сэзону 2013 году быў прызнаны найлепшым у намінацыі «Футбольная надзея Беларусі»[5].
Сэзон 2014 годк распачынаў у першай адзінаццатцы «Дынама», але ў красавіку 2014 году атрымаў траўму, празь якую прапусьціў амаль увесь сэзон. Вярнуўся на поле ў кастрычніку 2014 году, але неўзабаве атрымаў паўторную траўму і ўжо не зьяўляўся ў складзе да канца чэмпіянату. Сэзон 2015 году распачаў на лаўцы запасных, але хутка замацаваўся ў стартавым складзе менчукоў на пазыцыі апорнага паўабаронцы, стаў адным з асноўных гульцоў каманды.
У лістападзе 2015 году цікавасьць да Корзуна стаў праяўляць данецкі «Шахтар»[6]. Пазьней Мікіта быў запрошаны ў іншы ўкраінскі клюб — кіеўскае «Дынама». 1 лютага 2016 году было афіцыйна абвешчана аб падпісаньні кантракту[7]. У сэзоне 2015—2016 гадоў выйшаў на поле толькі ў апошнім матчы сэзону, а ў другой палове 2016 году пачаў часьцей зьяўляцца ў складзе. У пачатку 2017 году зноў страціў месца ў аснове, выступаў за моладзевы склад. У першай палове сэзону 2017—2018 гадоў зноў стаў трапляць у склад, аднак у 2018 годзе перастаў зьяўляцца на полі. Па заканчэньні сэзону «Дынама» выставіла Корзуна на трансфэр, і ў ліпені 2018 году паўабаронца на правах арэнды вярнуўся ў менскае «Дынама»[8]. Замацаваўся ў пачатковым складзе каманды, зь лістапада 2018 году не гуляў праз траўмы.
Па заканчэньні сэзону ў сьнежні 2018 году вярнуўся ў Кіеў, аднак у студзені 2019 году ня трапіў у склад каманды на замежны збор і неўзабаве быў аддадзены ў арэнду саудаўскаму клюбу «Аль-Фатэг»[9]. У жніўні 2019 году пакінуў «Аль-Фатэг»[10] і на правах арэнды далучыўся да клюбу «Вілафранкенсі» з другога дывізіёну Партугаліі[11].
Пакінуў партугальскую каманду па сканчэньні арэнды ў чэрвені 2020 году, пасля чаго трэнаваўся з рознымі беларускімі клюбамі, шукаючы варыянты для працягу кар’еры. У верасьні 2020 году перайшоў у салігорскі «Шахцёр», склаўшы кантракт да 2023 году[12]. У траўні 2023 году паводле пастановы кантрольна-дысцыплінарнага камітэту АБФФ быў аштрафаваны за ўдзел у дамоўных матчах і атрымаў гадавую дыскваліфікацыю ў выпадку нясплаты штрафу[13]. У сьнежні 2023 году пакінуў «Шахцёр» па заканчэньні тэрміну дзеяньня кантракту[14].
У студзені 2024 году стаў гульцом казаскага клюбу «Елімай»[15].
Міжнародная
рэдагавацьВыступаў за юнацкія зборныя да 17 і 19 гадоў. 19 лістапада 2013 году дэбютаваў за моладзевую зборную Беларусі ў адборачным матчы чэмпіянату Эўропы супраць зборнай Армэніі. У траўні 2016 году з складу моладзевай зборнай быў у надзвычайным парадку выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі ў сувязі з траўмамі іншых гульцоў[16].
27 траўня 2016 году дэбютаваў у складзе нацыянальнай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць зборнай Паўночнай Ірляндыі.
Дасягненьні
рэдагаваць- Чэмпіён Беларусі: 2020, 2021
- Срэбраны прызэр чэмпіянату Беларусі: 2015
- Бронзавы прызэр чэмпіянату Беларусі: 2013, 2018
- Уладальнік Супэркубка Беларусі: 2021, 2023
- Чэмпіён Украіны: 2016
- Уладальнік Супэркубка Ўкраіны: 2016
- У сьпісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі: 2015, 2023
Статыстыка
рэдагаваць| Клюб | Сэзон | Чэмпіянат | ||
|---|---|---|---|---|
| Дывізіён | Матчы | Галы | ||
| Дынама Менск | 2015 | Найвышэйшая ліга | 19 | 0 |
| Дынама Менск | 2018 | Найвышэйшая ліга | 12 | 1 |
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в Nikita Korzun // Transfermarkt (мн.) — 2000.
- ^ а б в Nikita Korzun // FBref.com (мн.)
- ^ а б в Nikita Korzun // As (гішп.) — Madrid: PRISA, 1967. — ISSN 1888-6671
- ^ а б https://www.pressball.by/footballstat/nikita_korzun/
- ^ Никита Корзун признан лучшим в номинации "Футбольная надежда Беларуси" (рас.)
- ^ Донецкий "Шахтер" готов заключить контракт с Никитой Корзуном без просмотра (рас.)
- ^ Киевское "Динамо" объявило о подписании контракта с Никитой Корзуном (рас.)
- ^ Минское "Динамо" арендовало Никиту Корзуна (рас.)
- ^ Никита Корзун стал игроком клуба "Аль-Фатех" (рас.)
- ^ Футбол. Никита Корзун разорвал контракт с "Аль-Фатехом" из Саудовской Аравии (рас.) Праверана 1 верасня 2019 г. Архіўная копія ад 25 кастрычніка 2020 г.
- ^ Никита Корзун перешел в португальский "Вилафранкенше" (рас.)
- ^ Корзун стал игроком "Шахтера" (рас.)
- ^ Официально (рас.) Афіцыйны сайт АБФФ
- ^ Фессу Меме Плакка, Никита Николаевич и Никита Корзун покидают «Шахтер» по истечении срока действия контрактов (рас.) Афіцыйны сайт салігорскага «Шахцёра»
- ^ Официально: Корзун и Золотов стали игроками казахстанского "Елимая" (рас.)
- ^ Никита Корзун вызван в национальную сборную Беларуси (рас.)
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Профіль (анг.) на Transfermarkt
- Профіль на сайце менскага «Дынама»
- Статыстыка «ПБ-Инфо» (рас.)
- Профіль на soccerway.com (анг.)