Мусіла
Мусіла (Мусель, Мушыла) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Мусіла лац. Musiła | |
| Musula | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mus + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мусель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мусіла» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМусула (Musula) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова мус- паходзіць ад нямецкага mūs 'мыш'[2] або ад асновы -мод- (-мот-, -мут-)[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Muszilowicz (1671—1681 гады)[4]; Musielewicz (1811 год)[5].
Носьбіты
рэдагаваць- Антон Мусіловіч — шляхціч Полацкага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў 1765 годзе[6]
- Юры Мусель — жыхар вёскі Гольнаў (Гарадзенскі павет), які ўпамінаецца ў 1773 годзе[7]
Мусілы (Musiłło) — прыгонныя зь вёскі Белай Вады, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[8].
Музылы-Завадзкія — літоўскі шляхецкі род[9].
На гістарычнай Слонімшчыне існуе вёска Масілавічы.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1137.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 180.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 414.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 176.
- ^ Ревизские Сказки — Spis rewizyjny, Troki 1811
- ^ Яўген Анішчанка, Попис шляхты Полоцкого воеводства 30.09.1765 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 19 жніўня 2015 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Гольны инвентарь в Гродненском повете 1773, Архіў гісторыка Анішчанкі, 14 траўня 2016 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 188.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на З, Згуртаваньне беларускай шляхты