Мерула
Мерула (Мерла), Марэла (Марэль), Мірэла (Мірэль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Мерула лац. Mieruła | |
| Merula | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mero + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мерла, Марэла, Мірэла, Марэль, Мірэль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мерула» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМерыла, Мерула, Марыла, Марэл, пазьней Мэрла (Merila, Merula, Marilo[1], Marellus[2], Merlo[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -мер- (-мар-, -мір-) (імёны ліцьвінаў Маргела, Валадзімер, Нетымер; германскія імёны Mergell, Waldmer, Nitimerus) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага meris 'славуты, выбітны'[5].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Marel[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: siolo Mineyszewskie… z Staniulem Mierulowiczem (27 ліпеня 1553 году)[7]; Merlo Jocewicz (1561 год)[8]; Юри Мерла (1563 год)[9]; Иванъ Мириленко (1649 год)[10]; Mireło… Mirelewicz… Mirełowicz (1671—1681 гады)[11]; Marcin Marieła (6 студзеня 1700 году)[12]; Maciey Karol Merło Januszkiewisz (15 лютага 1718 году)[13]; Szczepan Józef Merlo (17 ліпеня 1733 году)[14]; Merłowiczowna (1776 год)[15]; Bernardus Merłło, pater conventus Holsanensis (31 сакавіка 1784 году)[16]; Józefa Marel… Kazimierz Marel (1840 год)[17].
Носьбіты
рэдагаваць- Юры Мерла — геранёнскі баярын, які ўпамінаецца ў 1563 годзе
Мерлы (Merło) і Мерлы-Янушэвічы (Merło-Januszewicz) гербу Страла — літоўскія шляхецкія роды з Ашмянскага павету[18].
На 1904 год існавала сяло Мерліна ў Красьнянскім павеце Смаленскай губэрні[19].
На гістарычнай Віленшчыне існуе вёска Мерлішкі.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 410.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 168.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 62.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1102.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 170.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 88.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 134.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 119.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 468.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 174.
- ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 279.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 5. — Вильна, 1871. С. 428.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 5. — Вильна, 1871. С. 478.
- ^ Spis rodziców dzieci urodzonych w Daugieliszkach w latach 1774—1790
- ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 199.
- ^ Janiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 237.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 260.