Людвік Ельскі
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Ельскі.
Людвік Ельскі (1785, вёска Масаляны Гарадзенскага павету — 8 жніўня 1843) — вайсковы дзяяч, фінансіст. Капітан арміі Герцагства Варшаўскага (1812), маёр францускіх драгунаў (1813).
.jpg) Людвік Ельскі, паміж 1825—1850 | |
 Герб «Пелеш» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 1785 |
| Памёр | 8 жніўня 1843 |
| Род | Ельскія |
| Бацькі | Францішак Ельскі Амэлія Прозар[d] |
| Дзеці | Ізабэла зь Ельскіх[d] |
Біяграфія
рэдагавацьПрадстаўнік шляхецкага роду Ельскіх гербу «Пелеш», сын Францішка і Амэліі з Прозараў[2].
У 1807—1810 вывучаў эканоміку ў Парыжы. Службу ў напалеонаўскіх войсках апісаў у мэмуарах «Маршы і дзеі польскага корпусу ў маскоўскай кампаніі 1812 року. Ад Магілёва да канца наступальнай вайны» (1845).
Вярнуўся на Беларусь у 1815, ажаніўся з Клятыльдай Манюшка і пасяліўся ў яе маёнтку Ляды Ігуменскага павету. 3 1823 у Варшаве, прэзыдэнт Польскага банку (1828).
У часе вызвольнага паўстаньня 1830—1831 рокаў намесьнік міністра скарбу, потым у эміграцыі[2].
У першым шлюбе меў сына Ўладзімера і дачку Ізабэлу. Другі раз ажаніўся з Габрыеляй Разаліяй Дупаілаў (Dupaillau), якая нарадзіла яму сына Людвіка[3].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Sejm-Wielki.pl (пол.) — 2002.
- ^ а б Ельскія // ЭГБ. — Мн.: 1996 Т. 3. С. 352.
- ^ Ludwik Jelski h. Pielesz (пол.). Potomkowie Sejmu Wielkiego. Праверана 17 сакавіка 2011 г.
Літаратура
рэдагаваць- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя. — 527 с. — ISBN 985-11-0041-2