Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Ельскі.

Людвік Ельскі (1785, вёска Масаляны Гарадзенскага павету — 8 жніўня 1843) — вайсковы дзяяч, фінансіст. Капітан арміі Герцагства Варшаўскага (1812), маёр францускіх драгунаў (1813).

Людвік Ельскі
Людвік Ельскі, паміж 1825—1850
Людвік Ельскі, паміж 1825—1850

Герб «Пелеш»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1785(1785)
Памёр 8 жніўня 1843
Род Ельскія
Бацькі Францішак Ельскі
Амэлія Прозар[d]
Дзеці Ізабэла зь Ельскіх[d]

Біяграфія

рэдагаваць

Прадстаўнік шляхецкага роду Ельскіх гербу «Пелеш», сын Францішка і Амэліі з Прозараў[2].

У 1807—1810 вывучаў эканоміку ў Парыжы. Службу ў напалеонаўскіх войсках апісаў у мэмуарах «Маршы і дзеі польскага корпусу ў маскоўскай кампаніі 1812 року. Ад Магілёва да канца наступальнай вайны» (1845).

Вярнуўся на Беларусь у 1815, ажаніўся з Клятыльдай Манюшка і пасяліўся ў яе маёнтку Ляды Ігуменскага павету. 3 1823 у Варшаве, прэзыдэнт Польскага банку (1828).

У часе вызвольнага паўстаньня 1830—1831 рокаў намесьнік міністра скарбу, потым у эміграцыі[2].

У першым шлюбе меў сына Ўладзімера і дачку Ізабэлу. Другі раз ажаніўся з Габрыеляй Разаліяй Дупаілаў (Dupaillau), якая нарадзіла яму сына Людвіка[3].

  1. ^ Sejm-Wielki.pl (пол.) — 2002.
  2. ^ а б Ельскія // ЭГБ. — Мн.: 1996 Т. 3. С. 352.
  3. ^ Ludwik Jelski h. Pielesz (пол.). Potomkowie Sejmu WielkiegoПраверана 17 сакавіка 2011 г.

Літаратура

рэдагаваць