Леанід Судаленка
Леані́д Леані́давіч Суда́ленка (нар. 23 верасьня 1966) — беларускі праваабаронца, палітычны вязень рэжыму Лукашэнкі.
Леанід Судаленка | |
 | |
| Дата нараджэньня | 23 верасьня 1966 (57 гадоў) |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Занятак | палітычны вязень, праваабаронец |
| Месца працы | |
| Узнагароды | Прэмія «Свабода-Роўнасьць-Братэрства»(fr) (2018) «Праваабаронца году» (2019) Прэмія «Чалавек чалавеку»(en) (2020) |
Палітычны перасьлед
рэдагавацьСтаршыня гомельскай філіі Вясны. У час пратэстаў у Беларусі й рэпрэсіяў з боку ўладаў арыштаваны 18 студзеня 2021 году ў межах крымінальнай справы паводле арт. 342 КК РБ (групавыя дзеяньні, якія груба парушаюць грамадзкі парадак). У той жа дзень адбыўся ператрус у сядзібе Грамадзка-палітычнага цэнтру, дзе месьцілася філія.
20 студзеня 2021 году сумеснаю заяваю дзесяці арганізацыяў, сярод якіх Вясна, Беларускі Хэльсынскі камітэт, Беларускі ПЕН-цэнтар, Беларуская асацыяцыя журналістаў, быў прызнаны палітычным вязьнем. 16 чэрвеня 2021 году шэфства над палітвязьнем узяў Канстантын фон Ноц, дэпутат Бундэстагу[1].
Закрыты судовы працэс распачаўся 3 верасьня 2021 году ў Гомлі. Дапамогу людзям — юрыдычную, фінансавую — улады трактавалі як «арганізацыю й фінансаваньне беспарадкаў». 3 лістапада Леаніду Судаленку прысудзілі 3 гады турмы[2].
Леанід Судаленка цалкам адбыў свой тэрмін і выйшаў на волю 21 ліпеня 2023 году[3]. Праз некалькі дзён пасьля гэтага ён зьехаў зь Беларусі[4].
1 лістапада 2023 года супраць Судаленкі распачалі новую крымінальную справу[5]. 17 чэрвеня 2024 года Судаленку па дзвюх частках крымінальнага артыкула аб садзейнічанні экстрэмісцкай дзейнасці завочна прыгаварылі да пяці гадоў калоніі строгага рэжыму, а таксама да штрафу[4].
Узнагароды
рэдагавацьЗа праваабарончую дзейнасьць атрымаў францускую Прэмію «Свабода-Роўнасьць-Братэрства» за 2018 год.
У 2019 годзе беларускаю праваабарончаю супольнасьцю быў узнагароджаны Нацыянальнаю прэміяю за дасягненьні ў галіне правоў чалавека як «Праваабаронца году».
Разам з арыштаванымі калегамі па «Вясьне» Марфаю Рабковаю, Тацьцянаю Ласіцаю, Андрэем Чапюком вясною 2021 году атрымаў прэмію «Чалавек чалавеку», узнагароду ў галіне правоў чалавека, за 2020 год[6][7].
Асабістае жыцьцё
рэдагавацьЖанаты, у сям’і Судаленкаў чацьвёра сыноў.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Members of the German Bundestag and the European Parliament sponsor Eduard Kudyniuk, Leanid Sudalenka and Volha Klimkova (анг.). Libereco – Partnership for Human Rights (2021-06-15). Праверана 2021-09-23 г. Архіўная копія ад 2021-09-23 г.
- ^ Леаніду Судаленку і Таццяне Ласіцы — тры і два з паловай гады калоніі Новы час
- ^ Леанід Судаленка: «Атрымалася, што я дзеля дапамогі іншым ахвяраваў сваёй свабодай» Новы час
- ^ а б Леанід Судаленка: «Я не здамся!» Новы час
- ^ Супраць былога палітвязня Леаніда Судаленкі распачалі новую крымінальную справу Новы час
- ^ THE HOMO HOMINI AWARD FOR 2020 WILL BE PRESENTED TO MARFA RABKOVA, ANDREI CHAPIUK, LEANID SUDALENKA AND TATSIANA LASITSA (анг.). Чалавек у нядолі(en) (2021-04-27). Праверана 2021-07-28 г. Архіўная копія ад 2021-07-28 г.
- ^ Находящиеся под стражей белорусские правозащитники награждены премией Homo Homini (рас.) Naviny.by Архіўная копія ад 2021-11-03 г.