Леанід Дайнека
Леані́д Марты́навіч Дайне́ка (28 студзеня 1940, вёска Зьмітраўка 2-я Клічаўскага раёну Магілёўскай вобласьці — 21 жніўня 2019 году[2]) — беларускі пісьменьнік. Ляўрэат Літаратурнай прэміі СП Беларусі імя І. Мележа (1988) за раман «Меч князя Вячкі», Дзяржаўнай прэміі Беларусі імя К. Каліноўскага (1990) за творы літаратуры і мастацтва для дзяцей — за гістарычныя раманы «Меч князя Вячкі» і «Сьлед ваўкалака».
| Леанід Дайнека | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 28 студзеня 1940 або 1940[1] |
| Памёр | 21 жніўня 2019 |
| Пахаваны | |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьнік, паэт, празаік |
| Жанр | гістарычная выдумка[d] і гістарычная проза[d] |
| Мова | беларуская мова |
| Узнагароды | |
| http://www.daineka.by/ru/ | |
Скончыў аддзяленьне журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту (1967). Працаваў старшым рэдактарам на Віцебскай студыі тэлебачаньня, на Беларускім тэлебачаньні. У 1972—1989 — адказны сакратар часопіса «Маладосьць», з 1989 — загаднік рэдакцыі паэзіі выдавецтва «Мастацкая літаратура». Сябар СП СССР (1970).
Першы верш апублікаваў у 1961. Выдаў кніжкі вершаў «Галасы» (1969), «Бераг чаканьня» (1972), «Начныя тэлеграмы» (1974), «Мая вясна саракавая» (1979), «Вечнае імгненьне» (1985), «Сьняжынкі над агнём» вершы і паэмы (1989). Аўтар зборніка апавяданьняў «Бацькава крыніца» (1976), раманаў «Людзі і маланкі» (1978), «Запомнім сябе маладымі» (1981), «Футбол на замініраваным полі» (1983), «Меч князя Вячкі» (1987), «Сьлед ваўкалака» (1988), «Жалезныя жалуды» (часопіс «Маладосьць», 1990).
У 2008 годзе выйшаў раман «Назаві сына Канстанцінам», дзея якога адбываецца ў XV—XVI ст. у Рыме, Вялікім Княстве Літоўскім і Канстанцінопалі. Раман «Пра лісоўчыка, злога хлопчыка» (2010) друкаваўся ў часопісе «Дзеяслоў» (2010 №1-3). Раман «Той, каго ўдарылі па шчацэ» (2011). Раманы «Ілоты» (2015), «Сын ільва, дачка Зеўса – Леанід і Зінаіда» (2017) выйшлі ў кнізе «Леанід Дайнека. Выбраныя творы», пабачыла свет у выдавецтве «Беларуская навука» у серыі «Беларускі кнігазбор» (2018).
З 1993 з сынамі Сяргеем, Зьмітром і Сьцяпанам Леанід Дайнэка займаўся прадпрымальніцкай дзейнасьцю, заснаваў фірмы «Пасад» і «БелПі». Сямейная кампанія вырабляла гатункі настояў «Крамбамбуля».
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Deutsche Nationalbibliothek Record #1158173296 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
- ^ Памёр Леанід Дайнэка, адзін з найлепшых гістарычных пісьменьнікаў Беларусі, Радыё Свабода, 21 жніўня 2019
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Біяграфія // Афіцыйны сайт
- Анкета Свабоды: Леанід Дайнека // Радыё Свабода, 27.01.2010
- Творы на «Беларускай Палічцы»