Ларыса Кароткая
Ларыса Лявонцьеўна Кароткая (17 сакавіка 1919, в. Астрашыцкі Гарадок, Менскі раён — 2012, Менск[1]) — беларускі літаратуразнавец, пэдагог, кандыдат філялягічных навук, дацэнт. Маці Варлена Бечыка.
Ларыса Кароткая | |
| Дата нараджэньня | 17 сакавіка 1919 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 2012 |
| Месца сьмерці | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | навукоўца, пэдагог, дацэнтка |
| Навуковая сфэра | літаратуразнаўства |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | кандыдат філялягічных навук[d] (1963) |
| Дзеці | Варлен Бечык |
| Узнагароды |     |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьБацька — Лявонцій Кандратавіч працаваў фэльчарам, а маці — мэдсястрой. Пасьля заканчэньня Менскага пэдінстытуту ў 1938 годзе і да Другой сусьветнай вайны выкладала расейскую і беларускую мовы ў Астрашыцкім Гарадку. У час вайны ўдзельніца антыфашысцкага падпольля ў акупаваным Астрашыцкім Гарадку, партызанка брыгады «Штурмавая». Пасьля вайны працавала выкладчыцай і завучам у сярэдніх клясах школах Астрашыцкага Гарадку (1938—1941 і з 1944), Талькаўскай і Прылуцкай школах Менскай вобласьці.
У 1955—1957 гадах асьпірантка філялягічнага факультэта БДУ. У 1963 гадах абараніла кандыдацкую дысэртацыю «Антыцаркоўная традыцыя ў старажытнарускай літаратуры». Пасьля заканчэньня працавала выкладчыкам у БДУ (1936 — рабочы факультэт, выкладчык, 1960—1995 — філяляагічны факультэт, дацэнт катэры тэорыі і гісторыі літаратуры, катэдры гісторыі беларускай літаратуры).
Навуковая дзейнасьць
рэдагавацьАўтар 9 манаграфій і больш як 100 навуковых артыкулаў. Сфэрай яе навуковых інтарэсаў была старажытная беларуская і расейская літаратура. Першыя артыкулы прысьвечаны праблемам школы «Любіце працу» (1946 г.), «За родную школу» (1947 г.), «Абмен вопытам работы» (1948 г.).
Выступала з артыкуламі пра сучасную беларускую літаратуру.
Узнагароды
рэдагавацьУзнагароджана ордэнам Айчыннай вайны І ступені, мэдалямі «За адвагу», «За перамогу над Нямеччынай», «Партызану Вялікай Айчыннай вайны І ступені». Заслужаны работнік БДУ (2011)[2].