Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі (Параф’янава)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Краіна Беларусь
Вёска Параф’янава
Каардынаты 54°53′09″ пн. ш. 27°34′34″ у. д. / 54.88583° пн. ш. 27.57611° у. д. / 54.88583; 27.57611Каардынаты: 54°53′09″ пн. ш. 27°34′34″ у. д. / 54.88583° пн. ш. 27.57611° у. д. / 54.88583; 27.57611
Канфэсія каталіцтва
Эпархія Віцебская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль нэабарока[d]
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі на мапе Беларусі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі на Вікісховішчы

Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі — помнік архітэктуры пачатку XX стагодзьдзя ў Параф’янаве. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка пад адрасам вуліца Касьцельная, 1. Дзее. Твор архітэктуры нэабарока.

Гісторыя

рэдагаваць
 
Стары касьцёл, 1650 г.

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

Першы драўляны касьцёл ў Параф’янаве ў 1630 годзе фундаваў Мельхіёр Гіляшкевіч, архідыякан віленскі.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Параф’янава апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць.

У 1908 годзе на сродкі парафіян і намаганьнямі ксяндза Б. Корна пачалося будаваньне мураванага касьцёла, у асноўным скончанае да 1913 году.

Найноўшы час

рэдагаваць

У 1930 годзе віленскі арцыбіскуп Рамуальд Ялбжыкоўскі кансэкраваў касьцёл. У 1956 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, будынак якога прыстасавалі пад склад. У 1989 годзе касьцёл вярнулі каталікам.

Архітэктура

рэдагаваць

Помнік архітэктуры нэабарока. Гэта 3-нэфавая 2-вежавая базыліка з трансэптам. Выцягнуты прэзьбітэрыюм з паўкруглым завяршэньнем атачаецца абхадной галерэяй. Цэнтральны нэф і трансэпт накрываюцца ўзаемна пэрпэндыкулярнымі 2-схільнымі дахамі з трыкутнымі франтонамі на тарцах. 2-ярусны галоўны фасад вылучааецца чацьверыковымі вежамі з складанай кампазыцыяй завяршэньняў. Фасады аздабляе багатая ордэрная плястыка: прафіляваныя карнізы, пілястры, вялікія і разнастайныя сваёй формай праёмы.

Усярэдзіне 8 слупоў падзяляюць унутраную прастору на тры нэфы. Цэнтральны нэф перакрываецца цыліндрычным скляпеньнем з распалубкамі, бакавыя нэфы — крыжовымі. Слупы і сьцены падзяляюцца падвойнымі пілястрамі і аздабляюцца арнамэнтальным росьпісам і гіпсавымі барэльефамі на тэму «Крыжовы шлях Хрыста», выкананымі ў 1927 годзе. Алтар у стылі нэабарока мае выгляд накладнога калённа-пілястравага портыка, дэкараванага алебастравымі выявамі сьвятых[1].

Гістарычныя здымкі

рэдагаваць

Сучасныя здымкі

рэдагаваць
  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 282.

Літаратура

рэдагаваць
  • Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць