Кастусь Шавель
беларускі паэт
Касту́сь Шавель (5 чэрвеня 1912, в.Кухцічы, Узьдзенскі раён — 19 жніўня 1987) — беларускі паэт.
| Кастусь Шавель | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 5 чэрвеня 1912[1] |
| Памёр | 19 жніўня 1987[1] (75 гадоў) |
| Пахаваны | |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | паэт, настаўнік, бугальтар |
| Жанр | паэзія |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў Менскі пэдагагічны інстытут у 1938 годзе. Падчас вайны выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Негарэльскай сярэдняй школе. Пасьля вызваленьня Беларусі ў 1944 годзе быў прызваны ў Савецкую Армію. Пасьля быў арыштаваны і адпраўлены ў ГУЛАГ за калябарацыю. З 1956 году працаваў бугальтарам у калгасе імя Ільіча Ўзьдзенскага раёну.
За некалькі гадоў да сьмерці ягоная заява на ўступленьне ў Саюз пісьменьнікаў БССР была адхілена за працу ў школе падчас вайны, нягледзячы на заступніцтва Ніла Гілевіча і Максіма Танка[3].
Творчасьць
рэдагавацьПачаў друкавацца ў 1927 годзе (часопіс «Беларускі піянэр»).
Кнігі паэзіі
рэдагаваць- 1967 — «Мой кут салаўіны»
- 1977 — «Музыка нівы»
- 1978 — «Пахне бяроста»
- 1981 — «Цалуйце хлеб»
- 1983 — «Асеньнія пракосы»
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в Ша́вель Кастусь (Канстанцін Міхайлавіч) // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.17: Хвінявічы — Шчытні — С. 355.
- ^ а б Уздзеншчына літаратурная. Пісьменнікі-землякі
- ^ «Між роспаччу і надзеяй», Ніл Гілевіч
Літаратура
рэдагаваць- Беларускія пісьменьнікі: 1917—1990. Менск: Мастацкая літаратура, 1994. ISBN 5-340-00709-X