Залесьсе (Шаркоўшчынскі раён)

Зале́сьсе[1]вёска ў Шаркоўшчынскім раёне Віцебскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ёдзкага сельсавету.

Залесьсе
трансьліт. Zalieśsie
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Шаркоўшчынскі
Сельсавет: Ёдзкі
Насельніцтва: 14 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2154
СААТА: 2255820056
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°26′33.8″ пн. ш. 27°10′25.7″ у. д. / 55.442722° пн. ш. 27.173806° у. д. / 55.442722; 27.173806Каардынаты: 55°26′33.8″ пн. ш. 27°10′25.7″ у. д. / 55.442722° пн. ш. 27.173806° у. д. / 55.442722; 27.173806
Залесьсе на мапе Беларусі ±
Залесьсе
Залесьсе
Залесьсе
Залесьсе
Залесьсе
Залесьсе

Гісторыя

рэдагаваць

У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны Ёды, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 2010 год — 14 чалавек
  • 1999 год — 33 чалавекі
  • 1931 год — 163 чалавекi[6]
  • 1921 год — 133 чалавекi[7]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 496
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
  6. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 7.
  7. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 53.

Літаратура

рэдагаваць

Zalesie, wieś, powiat dzisieński // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn. — Warszawa, 1895. — S. 336