Журавель (сузор’е)
Жураве́ль (па-лацінску: Grus) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, якое было прапанавана ў канцы XVI стагодзьдзя.
| Журавель | |
 | |
| Лацінская назва | Grus |
|---|---|
| · у родным склоне | Gruis |
| · скарот | Gru |
| Простае ўзьняцьцё | 22г |
| Схіленьне | −47° |
| Квадрант | SQ4 |
| Плошча | 366 кв. гр. (45-е) |
| Зорак паводле Баера/Флэмстыда | 28 |
| Зорак з плянэтамі | 5 |
| Зорак ярчэй за 3.00m | 3 |
| Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.) | 1 |
| Найярчэйшая зорка | α Gru (Альнаір) (1,73m) |
| Найбліжэйшая зорка | Глізэ 832 (16,11 сьв. г., 4,94 пк) |
| Памежныя сузор’і | |
| Назіраецца ў шыротах паміж +34° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу кастрычніка. | |
Гісторыя
рэдагавацьЗоркі, якія цяпер належаць Жураўлю, раней належалі старажытнаму сузор’ю Паўднёвая Рыба. Арабская назва γ Жураўля — Аль-Данаб — перакладаецца як «хвост» і адлюстроўвае першапачатковае, «рыбнае», паходжаньне зоркі.
Упершыню зоркі гэтай часткі неба былі аднесеныя да асобнага сузор’я Пэтэрам Плянцыюсам, які ўвёў 12 новых сузор’яў паводле назіраньняў падарожнікаў Пітэра Дырксона Кейсэра і Фрэдэрыка дэ Гаўтмана[1]. Упершыню Журавель быў выяўлены на 35-см нябесным глёбусе 1597 (ці 1598) году ў Амстэрдаме, створаным Плянцыюсам і Ёдакусам Хондыем. У нябесным атлясе сузор’е ўпершыню зьявілася ў Ёгана Баера ў ягонай «Уранамэтрыі» 1603 году.
Пэўны час на пачатку XVII стагодзьдзя сузор’е мела альтэрнатыўную назву — Phoenicopterus (па-беларуску: флямінга).[2]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ridpath & Tirion 2001. С. 152—153.
- ^ Phoenicopterus, the flamingo (анг.) // Obsolete Constellations
Літаратура
рэдагаваць- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2007. — ISBN 978-0-691-13556-4
