Індзеец (сузор’е)
Індзе́ец (па-лацінску: Indus, Ind) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, створанае ў канцы XVI стагодзьдзя. Слова «індзеец» у тыя часы магло тлумачыцца як карэнны жыхар Амэрыкі або Азіі.
| Індзеец | |
 | |
| Лацінская назва | Indus |
|---|---|
| · у родным склоне | Indi |
| · скарот | Ind |
| Простае ўзьняцьцё | 21г |
| Схіленьне | −55° |
| Квадрант | SQ4 |
| Плошча | 294 кв. гр. (49-е) |
| Зорак паводле Баера/Флэмстыда | 16 |
| Зорак з плянэтамі | 2 |
| Зорак ярчэй за 3.00m | 0 |
| Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.) | 1 |
| Найярчэйшая зорка | α Ind (3,11m) |
| Найбліжэйшая зорка | ε Ind (11,83 сьв. г., 3,62 пк) |
| Аб’екты Мэсье | 0 |
| Памежныя сузор’і | |
| Назіраецца ў шыротах паміж +15° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу верасьня. | |
Адметнасьці
рэдагаваць
У Індзейцы ня маецца яскравых зорак. Найярчэйшай зоркай сузор’я зьяўляецца α Індзейца — аранжавы гігант зорнай велічыні 3,1, які знаходзіцца за 101 сьв. год ад Зямлі. β Індзейца — таксама аранжавы гігант зорнай велічыні 3,7, што знаходзіцца за 600 сьв. гадоў ад Зямлі. δ Індзейца — белая зорка зорнай велічыні 4,4 за 185 сьв. гадоў ад Зямлі.
ε Індзейца — адна з найбліжэйшых да Зямлі зорак — адлегласьць да яе складае каля 11,8 сьв. гадоў. Гэта аранжавы карлік зорнай велічыні 4,7 — жоўты карлік Сонца толькі крыху большы і гарачэйшы.[1] У сыстэме была знойдзеная таксама падвойная пара карычневых карлікаў, якая здаўна зьяўляецца прыярытэтным кандыдатам для дасьледваньняў SETI.[2]
Індзеец ёсьць прыстанкам для яскравай падвойнай зоркі θ Індзейца, кампанэнты якой можна адрозьніць у невялікі аматарскі тэлескоп. Сыстэма знаходзіцца за 97 сьв. гадоў ад Зямлі; першасны кампанэнт — белая зорка зорнай велічыні 4,5, другасны кампанэнт — белая зорка з зорнай велічынёй 7,0.[1]
T Індзейца — адзіная яскравая зьменная зорка ў сузор’і. Гэта паўправільны чырвоны гігант з пэрыядам у 11 месяцаў, які знаходзіцца за 1900 сьв. гадоў ад Зямлі. Мінімальная зорная велічыня складае 7, максымальная — 5.[1]
Гісторыя
рэдагавацьІндзеец быў адным з дванаццаці сузор’яў, створаных Пэтэрам Плянцыем паводле назіраньняў Пітэра Дырксона Кейсэра і Фрэдэрыка дэ Гаўтмана.[1] Упершыню сузор’е было выяўлена на 35-см нябесным глёбусе, створаным у 1597 (або 1598) годзе Плянцыем і Ёдакусам Хондыем. У 1603 годзе сузор’е было выяўлена ў зорным атлясе Ёгана Баера — «Уранамэтрыі».[3] Плянцыюс выяўляў сузор’е як аголенага чалавека са стрэламі, які ня меў луку.[4]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в г Ridpath & Tirion 2001. С. 162—163.
- ^ Burnham, Robert; Luft, Herbert A. Burnham's Celestial Handbook: An Observer's Guide to the Universe Beyond the Solar System. — Courier Dover Publications, 1978. — ISBN 0-486-23568-8
- ^ Bakich, Michael E. The Cambridge Guide to the Constellations. — Cambridge University Press, 1995. — ISBN 0-521-44921-9
- ^ Allen, Richard Hinckley Star Names, Their Lore and Meaning. — New York: Dover Publications, 1963. — ISBN 0-486-21079-0
Літаратура
рэдагаваць- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2007. — ISBN 978-0-691-13556-4
