Жан-Мары Гюстаў лё Клезіё
Жан-Мары Гюстаў лё Клезіё (па-француску: Jean-Marie Gustave Le Clézio, па-француску: J.M.G. Le Clézio, нарадзіўся 13 красавіка 1940, Ніцца) — францускі пісьменьнік, ляўрэат прэміі Рэнадо (1963) і Нобэлеўскай прэміі па літаратуры 2008 году[4] за «навізну, паэтычныя шуканьні і пачуцьцёвасьць, а таксама за пошукі гуманнасьці за межамі цяперашняй цывілізацыі».
| Жан-Мары Гюстаў лё Клезіё | |
| Jean-Marie Gustave Le Clézio | |
 Жан-Мары Гюстаў лё Клезіё | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 13 красавіка 1940 (84 гады) Ніцца, Францыя
|
| Сужэнец | Jémia Le Clézio[d] |
| Дзеці | Anna Jean[d][1] |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | празаік |
| Гады творчасьці | 1963—цяперашні час |
| Мова | ангельская мова, гішпанская мова, італьянская мова[2] і француская мова[3] |
| Прэміі | Прэмія Рэнадо (1963), Нобэлеўская прэмія па літаратуры (2008) |
| Узнагароды | |
Біяграфія
рэдагавацьНарадзіўся ў Ніцы. Абодва бацькі былі выхадцамі з Маўрыкіі: бацька — хірург, па паходжаньні ангелец, маці — з брэтонскай сям’і, якая эмігравала на Маўрыкій у XVIII стагодзьдзі. Вучыўся ва ўнівэрсытэце Ніцы на філялягічным факультэце, затым, пасьля таго, як правёў некалькі гадоў у Лёндане і Брыстолі, працаваў настаўнікам у ЗША.
У 1967 годзе быў закліканы на ваенную службу, якую праходзіў у Тайляндзе, але за крытыку дзіцячай прастытуцыі быў пераведзены ў Мэксыку. З 1970 па 1974 год жыў сярод індзейцаў у Панаме.
У 1977 годзе, апублікаваў пераклад індзейскага эпасу «Вяшчунствы Чылам Балям». У тым жа годзе прадставіў дысэртацыю па Мічыёакану, якую абараніў у Цэнтры дасьледаваньня Мэксыкі ў Пэрпіньяне. Затым выкладаў ва ўнівэрсытэце ў Альбукерцы (Нью-Мэксыка, ЗША). У 1978 і 1979 годзе падаваў заяву на месца дасьледніка, асацыяванага з CNRS, але ня змог атрымаць месца[5].
Творчасьць
рэдагавацьЛё Клезіё шмат падарожнічае. Пісаць пачаў ва ўзросьце сямі гадоў і не спыняў. У 1963 годзе ён апублікаваў раман «Пратакол» (па-француску: Procès-Verbal), за які атрымаў прэмію Рэнадо і быў кандыдатам на Ганкураўскую прэмію.
Аўтар больш 30 кніг: аповядаў, раманаў, эсэ, казак і двух перакладаў кніг па амэрыканскай міталёгіі. Яго творчасьць дзеліцца на два пэрыяду.
З 1963 па 1975 год яго раманы і эсэ зьяўляюцца наватарскімі, дасьледуюць магчымасьці мовы, фармальныя і друкарскія ў рэчышчы, зададзеным яго сучасьнікамі, такімі, як Анры Мішо, Жорж Пэрэк, Мішэль Бютор.
З канца 1970-х гадоў у яго творчасьці на першы плян выходзяць тэмы дзяцінства, адзіноты, вандраваньняў. У 1980 годзе Лё Клезіё атрымлівае прэмію Полі Морана за раман «Пустэльня».
У 1994 годзе абраны найвялікшым пісьменьнікаў з тых што зараз жывуць, пішучых па-француску[6].
Творы
рэдагаваць- Le Procès-verbal, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1963, 250 p. Prix Renaudot
- Le Jour où Beaumont fit connaissance avec sa douleur, Mercure de France, L'écharpe d’Iris, Paris, 1964, [n.p.]
- La Fièvre, nouvelles, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1965, 237 p.
- Le Déluge, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1966, 288 p.
- L’Extase matérielle, essai, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1967, 229 p.
- Terra Amata, roman, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1967, 248 p.
- Le Livre des fuites, roman, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1969, 290 p.
- La Guerre, roman, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1970, 295 p.
- Lullaby, Gallimard, 1970
- Haï, Skira, «Les Sentiers de la création», Genève, 1971, 170 p.
- Mydriase, illustrations de Vladimir Velickovic, Fata Morgana, Saint-Clément-la-Rivière, 1973
- Éd. définitive, 1993, 62 p. ISBN 2-85194-071-6
- Les Géants, roman, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1973, 320 p.
- «Путешествия по ту сторону». Voyages de l’autre côté, nouvelles, Gallimard, «Le Chemin» , Paris, 1975, 308 p.
- Les Prophéties du Chilam Balam, version et présentation de J.M.G. Le Clézio, Gallimard, «Le Chemin», Paris, 1976, 201 p.
- Vers les icebergs, Éditions Fata Morgana, «Explorations», Montpellier, 1978, 52 p. (Contient le texte d’Iniji, par Henri Michaux)
- Mondo et autres histoires, nouvelles, Gallimard, Paris, 1978, 278 p.
- L’Inconnu sur la Terre, essai, Gallimard, «Le Chemin» , Paris, 1978, 325 p.
- Voyage au pays des arbres, dessiné par Henri Galeron, Gallimard, «Enfantimages», Paris, 1978, 27 p.
- «Пустэльня». Désert, Gallimard, «Le Chemin» , Paris, 1980, 410 p. «Пустэльня» (раман)
- Trois Villes saintes, Gallimard, Paris, 1980, 81 p.
- La Ronde et autres faits divers, nouvelles, Gallimard, «Le Chemin» , Paris, 1982, 235 p. ISBN 2-07-021395-1.
- Relation de Michoacan, version et présentation de J. M. G. Le Clézio, Gallimard, «Tradition», Paris, 1984, 315 p.-[10] p. de pl. ISBN 2-07-070042-9.
- Le Chercheur d’or, Gallimard, Paris, 1985, 332 p. ISBN 2-07-070247-2.
- Voyage à Rodrigues, Gallimard, «Le Chemin» , Paris, 1986
- Le Rêve mexicain ou la pensée interrompue, Gallimard, «NRF Essais», Paris, 1988, 248 p. ISBN 2-07-071389-X.
- Printemps et autres saisons, Gallimard, «Le Chemin» , Paris, 1989, 203 p. ISBN 2-07-071364-4.
- Sirandanes, Seghers, 1990, 93 p. ISBN 2-232-10327-7.
- Onitsha, Gallimard, Paris, 1991, 250 p. ISBN 2-07-072230-9.
- Étoile errante, Gallimard, Paris, 1992, 339 p. ISBN 2-07-072650-9.
- Pawana, Gallimard, Paris, 1992, 54 p. ISBN 2-07-072806-4.
- «Дыега і Фрыда». Diego et Frida, Stock, «Échanges», Paris, 1993, 237 p.-[12] p. de pl. ISBN 2-234-02617-2.
- La Quarantaine, roman, Gallimard, Paris, 1995, 464 p. ISBN 2-07-074318-7.
- «Залатая рыбка». Poisson d’or, roman, Gallimard, 1997, 255 p.
- Gens des nuages
- La Fête chantée, essais, Gallimard, «Le Promeneur», 1997, 256 p.
- Hasard (suivi d’Angoli Mala), romans, Gallimard, Paris, 1999, 290 p. ISBN 2-07-075537-1.
- Cœur Brûle et autres romances, Gallimard, Paris, 2000, 187 p. ISBN 2-07-075980-6.
- Révolutions, roman, Gallimard, Paris, 2003, 554 p. ISBN 2-07-076853-8.
- L’Africain, Mercure de France, «Traits et portraits», Paris, 2004, 103 p. ISBN 2-7152-2470-2.
- Ourania, roman, Gallimard, «Collection Blanche», Paris, 2005, 297 p. ISBN 2-07-077703-0.
- Raga : approche du continent invisible, Éditions du Seuil, «Peuples de l’eau», Paris, 2006, 135 p. ISBN 2-02-089909-4.
- Ballaciner, essai, Gallimard, 2007 ISBN 978-2-07-078484-4.
- Ritournelle de la faim, roman, Gallimard, «Collection Blanche», Paris, 2008
Крыніцы
рэдагаваць- ^ https://gw.geneanet.org/wikifrat?lang=fr&pz=honore+gabriel&nz=de+riqueti+de+mirabeau&p=jemia&n=jean
- ^ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
- ^ Le Clézio, Jean-Marie Gustave // CONOR.SI
- ^ The 2008 Nobel Prize in Literature
- ^ «Magazine Littéraire», No. 362, люты 1998, працытаваны: http://www.paperblog.fr/1170376/jmg/
- ^ "Le Clézio no1, 1994, 22s. À la question «Quel est le plus grand écrivain vivant de langue française?», 13% des lecteurs du magazine Lire ont répondu Le Clézio.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Біяграфія (фр.)