Дыфузія (мовазнаўства)

Дыфузія (мовазнаўства) — зьліцьцё, узаемапранікненьне марфэмаў пры захаваньні імі выразнай самастойнасьці (інтэрфэрэнцыя морфаў, накладаньне морфаў, аплікацыя).

Прычына дыфузіі — сьцяжэньне аднолькавых галосных ці зычных гукаў. На пісьме не заўсёды адлюстроўваецца.

Дыфузія назіраецца

Глядзі таксама

рэдагаваць

Літаратура

рэдагаваць
  • Беларуская граматыка: У 2 ч. — Мінск: Навука і тэхніка. — Ч. 1. Фаналогія Арфаэпія. Марфалогія. Словаўтварэнне. Націск, 1985.
  • Шуба П. П. Сучасная беларуская мова. Марфаналогія. Марфалогія. Мінск, 1987.