Дамінік Міхал Слушка
Дамінік Міхал Слушка (каля 1655 — 31 студзеня 1713) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Ваявода полацкі (з 1686 году); палкоўнік.
Герб «Астоя» | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | каля 1655 |
Памёр | 31 студзеня 1713 |
Род | Слушкі |
Бацькі | Багуслаў Юры Слушка Ганна з Патоцкіх |
Жонка | Канстанцыя з Падбярэзскіх |
Дзеці | Багдан, Яўстах, Багуслаў, Жыгімонт |
Дзейнасьць | вайсковец |
Трымаў Рэчыцкае, Сураскае і Барысаўскае староствы[2].
Біяграфія
рэдагавацьПрадстаўнік шляхецкага роду Слушкаў гербу «Астоя», сын Багуслава Юрыя, падскарбія дворнага літоўскага, і Ганны з Патоцкіх. Меў старэйшага брата Юзэфа Багуслава, разам зь якім зацята супрацьстаяў фракцыі Сапегаў[3]. Быў адным з камандзіраў у бітве пад Алькенікамі[4].
У 1690 годзе распачаў будаўніцтва палаца ў Вільні, вядомага як палац Слушкаў, паводле праекту італьянскіх мастакоў Мікелянджэлё Пальлёні і Джаваньні П’етра Пэрці (будаўніцтва вялося 10 гадоў)[5]. У 1705 і 1709 у палацы гасьцяваў расейскі цар Пётар I[6].
Быў маршалкам Галоўнага Трыбуналу ў 1681, 1690 і 1695 гадах.
Ажаніўся з Канстанцыяй, дачкой ваяводы смаленскага Рыгора Казімера Падбярэскага. У шлюбе меў сыноў Багдана, Яўстаха, Багуслава і Жыгімонта.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. V, Ziemia połocka i województwo połockie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. Г. Люлевіч — Warszawa: 2018. — С. 240. — ISBN 978-83-65880-49-9
- ^ Вяроўкін-Шэлюта У. Слушкі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 597.
- ^ http://www.bilp.uw.edu.pl/ti/1861/foto/nn59.htm Tygodnik Ilustrowany, 1861
- ^ Opis bitwy pod Lejpunami w 1700 r. wg Starożytnej Polski Balińskiego i Lipińskiego
- ^ Drėma, Vladas (1991). Dingęs Vilnius. Vilnius: Vaga. pp. 341–342. ISBN 5-415-00366-5
- ^ Kirkor, Adam Honory (1991). Pasivaikščiojimas po Vilnių ir jo apylinkes. Vilnius: Viltis. p. 146. ISBN 5-417-00514-2
Літаратура
рэдагаваць- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0