Голуб (сузор’е)

	Голуб
	Сьпіс зорак у сузор’і
Лацінская назва	Columba
· у родным склоне	Columbae
· скарот	Col
Простае ўзьняцьцё	6г
Схіленьне	−35°
Квадрант	SQ1
Плошча	270 кв. гр. (54-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	18
Зорак з плянэтамі	1
Зорак ярчэй за 3.00m	1
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	0
Найярчэйшая зорка	α Col (Факт) (2,65m)
Найбліжэйшая зорка	Глізэ 218; (48,89 сьв. г., 14,99 пк)
Памежныя сузор’і	Заяц; Разец; Жывапісец; Карма; Вялікі Пёс;
	Назіраецца ў шыротах паміж +45° і −90°.; Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу лютага.

Голуб (па-лацінску: Columba, Col) — дробнае і цёмнае сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, створанае ў канцы XVI стагодзьдзя. Ляжыць паміж Вялікім Псом і Зайцам.

Гісторыя

Сузор’е Голуб было створана нідэрляндзкім астраномам Пэтрам Плянцыюсам у 1592 годзе, каб уладкаваць «незарганізаваныя» зоркі Вялікага Пса.^[1] Упершыню Голуб зьявіўся на малых нябесных плянісфэрах вялікай насьценнай мапы Плянцыюса. Голуб таксама быў выяўлены і на яго меншай мапе сьвету 1594 году, а потым і на раньніх нідэрляндзкіх нябесных глёбусах.

Плянцыюс даў сузор’ю назву Голуб Ноя (па-лацінску: Columba Noachi), што зьяўляецца адсылкай да голуба, якога ў час Сусьветнага патопу Ной выпусьціў ад сябе, каб «убачыць, ці сышла вада з улоньня зямлі». У працах іншых астраномаў гэтую назву можна было сустрэць на пачатку XVII стагодзьдзя, як то ва Ўранамэтрыі Ёгана Баера 1603 году.^[2] З другога боку, Голуб мог асацыявацца зь мітам пра Ясона і арганаўтаў: галубка, выпушчаная на волю на ўваходзе ў Чорнае мора, дапамагла арганаўтам бясьпечна прайсьці праз Сымплегады.^[1]