Глеб Глебаў

Глеб Глебаў
	Глеб Глебаў
Дата нараджэньня	29 красавіка (11 траўня) 1899
Месца нараджэньня	Вазьнясенск, Лізаветградзкі павет[d], Хэрсонская губэрня[d], Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	3 сакавіка 1967 (67 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, БССР, СССР;
Месца пахаваньня	Усходнія могілкі;
Месца вучобы	Адэскі нацыянальны палітэхнічны ўнівэрсытэт[d] (1921);
Занятак	актор, палітык
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы;
Псэўданімы	Глебов
Дзеці	Вольга Глебава[d]
Узнагароды	;
IMDb	ID nm0322378
	Глеб Глебаў у Вікісховішчы

Глеб Па́ўлавіч Гле́баў, сапр. Глеб Саро́кін (11 траўня 1899, Вазьнясенск, Украіна — 3 сакавіка 1967) — беларускі актор тэатру і кіно.Народны артыст БССР (1940) і СССР (1948). Ляўрэат дзьвюх Сталінскіх прэміяў другой ступені (1941, 1948).

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Глебаў (неадназначнасьць).

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся 11 траўня [ст. ст. 29 красавіка] 1899 году ў Вазьнясенску (цяпер у Мікалаеўскай вобласьці Ўкраіны) у сям’і выхадцаў зь Беларусі.

Сцэнічную дзейнасьць распачаў у 1921 року. З 1926 працаваў у Беларускім дзяржаўным тэатры (у 1941—1947 — мастацкі кіраўнік). Працаваў на радыё.

Дэпутат ВС СССР шостага скліканьня (1962—1966).

Памёр 3 сакавіка 1967 року. Пахаваны ў Менску на Ўсходніх могілках.

Творчасьць

У гісторыю беларускага тэатру ўвайшоў як выдатны майстар камэдыйнага жанру (Пустарэвіч у «Паўлінцы» Янкі Купалы, Туляга ў «Хто сьмяецца апошнім» К. Крапівы, Гарпагон у «Скупым» Мальера). Творчасьць актора характарызавалася глыбокай псыхалягічнай глыбінёй, натуральнасьцю, тонкім гумарам.

Фільмаграфія

1949 — Канстанцін Заслонаў — Антон Кропля
1952 — Паўлінка — Пустарэвіч
1953 — Сьпяваюць жаўрукі — Сымон Верас
1954 — Хто сьмяецца апошнім? — Мікіта Туляга
1955 — Зялёныя агні — Каліна
1955 — Несьцерка — антыквар
1955 — Пасеялі дзяўчыны лён
1956 — Міколка паравоз («Пачатак шляху») — гарадзкі галава
1957 — Нашы суседзі — Іван Шпакоўскі
1957 — Палеская легенда — пан Антоні
1959 — Людзі на мосьце — Пётр Савельевіч Паромаў
1959 — Як пасварыліся Іван Іванавіч з Іванам Нічыпаравіч — судзьдзя Дзям’ян Дзям’янавіч
1959 — Строгая жанчына — Спірыдон Жылінка
1960 — Хлеб і ружы — Ферапонт Цівуноў
1960 — Першыя выпрабаваньні — дзяк
1962 — Вуліца малодшага сына — падпольшчык
1963 — Не плач, Аленка
1964 — Масква — Генуя — нэпман
1964 — Адзінота — Фрол Баеў
1966 — Усходні калідор — падпольшчык Зязюля
1967 — Запомнім гэты дзень

Узнагароды і прэміі

Памятная манэта, прысьвечаная 100-годзьдзю з дня народзінаў Г. Глебава

Сталінская прэмія другой ступені (1941) — за вялікія дасягненьні ў галіне тэатральна-драматычнага мастацтва
Сталінская прэмія другой ступені (1948) — за выкананьне ролі Кроплі ў спэктаклі «Канстантын Заслонаў» А. Маўзона
Народны артыст СССР (1948)
Ордэн Леніна
іншыя ордэны, мэдаль

Крыніцы

^ ^а ^б ^в Глебов Глеб Павлович // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.

Вонкавыя спасылкі

Жыцьцяпіс на бачыне Кино-театр (рас.)

[_95b8f193a9738fe4-1] а ^б ^в Глебов Глеб Павлович // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.

[1]