Гедзіман — мужчынскае імя.

Gidman
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Gido + Mann
Іншыя формы
Вытворныя формы Гайдэман
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Гедзіман»

Паходжаньне

рэдагаваць

Гідман або Гетман (Gidman[a], Gettman) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гед- (-гад-, -гід-) (імёны ліцьвінаў Гедзень, Гедвін, Гедмонт; германскія імёны Gedenus, Gedovin, Gadamundus) паходзіць ад старагерманскага gidd- 'пыхлівы, ганарысты', ісьляндзкага geð 'нораў, тэмпэрамэнт'[3] або гоцкага gadiliggs 'сваяк, родзіч'[4], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[5], германскага man 'чалавек'[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Кгедимон Пацович (1537—1538 гады)[7]; Гедиманъ (Ніканаўскі летапіс)[8].

Носьбіты

рэдагаваць

На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Гедман у летувізаванай форме[9].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Таксама фіксаваліся: Hugonis Gidman (1613 год), Elisabeth Gedman (1706 год), Thos Gidmon (1732 год), Thos. Giddeman (1737 год)[1]
  1. ^ Hanks P., Coates R., McClure P. The Oxford Dictionary of Family Names in Britain and Ireland. Vol. 1. — Oxford University Press, 2016. P. 1044.
  2. ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 438, 525.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
  5. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  7. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 44.
  8. ^ ПСРЛ. Т. 10. — СПб., 1885. С. 213.
  9. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 663.