Вісень
Вісень, Вішын (Вішнь), Віжын — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Вісень лац. Visień | |
| Wisen | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wiso + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вішын, Вішнь |
| Вытворныя формы | Вісун, Войшын |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вісень» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВісін, пазьней Вісэн (Wisin, Visinn[1], Wisen[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны'[4].
У Прусіі бытавала імя Wissen (1385 год)[5].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Віжэнь (Wiżeń), Віжын (Wiżyn) і Віжынь (Wiżyń)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Вежкгаило Вишневичъ (1528 год)[7]; sianozeczi srednich, kthore są przydane na placzie iego kro. mczi thymze obrussnym Wisieniewiczom (1558 год)[8]; Josephus Wiszyn (10 сьнежня 1789 году)[9]; Marianna Wiżin (1846 год)[10].
Носьбіты
рэдагаваць- Вяжгайла Вішневіч — рудамінскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Lind E. H. Norsk-isländska dopnamn ock fingerade namn från medeltiden. — Uppsala, 1915. S. 1114.
- ^ Hagström S. Kölner Beinamen des 12. und 13. Jahrhunderts. — Uppsala, 1949. S. 282.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 1: Zu den ältesten Berührungen zwischen Römern und Germanen, Die Franken. — Berlin, 1970. S. 59.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 737.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 363.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 69.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 30.
- ^ V, Mosėdžio miestelio ir aplinkinių kaimų senųjų gyventojų romos katalikų bažnyčios santuokos metrikų nuorašai
- ^ Mejszagoła, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego